Πως να'χει αστέρια ο ουρανός τα παραμύθια τελείωσαν
Απρόβλεπτος σαν τον άνεμο
εμφανίζεσαι μπροστά μου
με διαφορετικά πρόσωπα…
Κάποιες φορές αναρωτιέμαι …
Να'χα βρει το ταξίδι ψυχής και σώματος που έψαχνα
Το ολοκληρωτικό δόσιμο, της ηδονής που το περικλείει
Της απελευθέρωσης του νου σε σημείο έκστασης πέρα από το σώμα...
Να είχες κλέψει τους κεραυνούς του Θεού Δία
τα κύματα άλογα του Θεού Ποσειδώνα,
να έμπηγες την τρίαινα του να σβήσει η κενότητα,
Να είχα αφεθεί στις δίνες σου…
Να είχα δει μέσα στα μάτια σου την φωτιά που δεν είδα στα παγωμένα πελάγη…
Μακάρι να ήσουν αληθινός ή να είχες κρύψει τόσο καλά το ψέμα που η μοίρα
να μην το εμφάνιζε
Σε Αμφιτρίτη, Δήμητρα, Μέδουσα, Τυρό,
να μεταμορφωθώ κι εγώ
τον μύθο ανδρός ν’ ακολουθήσω
όμως, όχι δεν αλλάζω
ως κοινή θνητή πάντα το λάθος προσεγγίζω…
Πετρούλα Σίνη 31/1/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου