Φαρισαίοι υποκριτές χωρίς ερήμην δίκη
καταδικάσατε και τους δυο, Θεέ μου τι φρίκη!
Κρίση λανθασμένη το άδειασμα μιας αγκαλιάς
σκίζεται η ψυχή μέσα από τα σπλάχνα της καρδιάς
Σταυρός Γολγοθά ασήκωτος ο αποχωρισμός
πέρασαν μέρες έγιναν χρόνια ο τραυματισμός
Αβάσταχτος πόνος που δεν σε διδάσκει να μιλάς...
ένας θρήνος βουβός νεκροζώντανη να τριγυρνάς
θλίψη που πια δεν καρτεράς το φιλί το βραδινό
δάκρυα τα βράδια κι ένας καφές πικρός το πρωινό
ζητώ στην Παναγιά κάποτε να με συγχωρήσει
να σπάσει επιτέλους το σπυρί να κακοφορμίσει
©Πετρούλα Σίνη 30/04/2013ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Πού να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.
Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ' άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.
Συ θα'χεις μάτια γαλανά
θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό
Από το πρώτο ξάφνιασμα
της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι συ για μάχητες
δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης
Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις
Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ' την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν
Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Λουκάς Θάνος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Χαρούλης