Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Ποιητικές συλλογές με τη συμμετοχή της Πετρούλας Σίνη μέσα στο έτος 2015

Να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά που με τιμήσατε να με συμπεριλάβετε σε τρεις ποιητικές συλλογές μέσα στο 2015! Ήτοι -τον Όμιλο για την ...

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Κατάθεση ψυχής .. της ρομαντικής ποιήτριας και εικαστικού, Χριστίνας Μυτιληναίου Ιακωβίδου




Φωτογραφία από την έκθεση καλλιτεχνών της ART WAY στο Artville Πολυχώρο Γλυφάδας και την Παρουσίαση του βιβλίου ''Κατάθεση Ψυχής'' της Χριστίνας Ιακωβίδου-Μυτιληναίου εκδόσεων Αρναούτης. Από αριστερά ο ο διοργανωτής των εκθέσεων της Art Way και εικαστικός Γεώργιος Σάρδης ο οποίος προλόγισε την έκθεση και μας παρουσιάζει εδώ... και τον ευχαριστούμε !,η ποιήτρια εικαστικός Χριστίνα Μυτιληναίου Ιακωβίδου, η ηθοποιός Αγιογράφος Μαριλένα Φωκά, ο Ιστορικός Θεωρητικός Τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς*, η οικονομολόγος Πετρούλα Σίνη, και η ποιήτρια -ηθοποιός Αφροδίτη Δρακοπούλου - Σάρδη .

*Ο Ιστορικός Θεωρητικός Τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς προλογίζει την ποιητική συλλογή "Κατάθεση Ψυχής" της Χριστίνας Μυτιληναίου - Ιακωβίδου διαβάστε την κριτική του στο λινκ που ακολουθεί  http://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.gr




Γράφει η Πετρούλα Σίνη




ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
 Το ταξίδι της αναζήτησης επίπονο κι’ επίμονο..
 Σ’ του νου τους δύσβατους τους δρόμους!..... 
Ομιχλώδη τοπία, φωτερές αχτίδες… 
Ποτέ δεν τελειώνει ένα τέτοιο της σκέψης ταξίδι!... 
23/11/2005 "Κατάθεση Ψυχής" της Χριστίνας Μυτιληναίου - Ιακωβίδου

Κατάθεση ψυχής .. μιας ψυχής που αναζητά, που πρέπει να βασιστεί...  όταν τα κεριά αγαπημένων της προσώπων έσβησαν ...
Θυμίζοντας μας "Τα Κεριά" στην Καβαφική ποίηση και τη "Λήθη" του Λορέντζου Μαβίλη!
Αλλά και τη δική της αφιέρωση στην πρώτη της σελίδα ξεκινώντας με τους στίχους του Κωστή Παλαμά :
"Εμέ δεν με βυζάξανε 
στον Ελικώνα οι Μούσες
Ε΄μέ με πικροανάθρεψαν
οι πόνοι κι'οι καυμοί"
"Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω στη μνήμη της αδελφής μου που παίρνοντας με παιδούλα, χέρι, χέρι με οδήγησε στα μονοπάτια του λόγου"

 Τη ζεστή προστατευμένη ζωή, με τους δικούς της ανθρώπους νοσταλγεί που την άφησαν, σε έναν κόσμο άχαρο, αφιλόξενο, άκομψο, χωρίς ουσία και ξένο προς εκείνη, που σπούδασε να ομορφαίνει και διακοσμεί τους χώρους που κατοικεί η ψυχή μας...

Κι εκείνη έχει τόσα πολλά να πει... Οι μνήμες... πότε έρχονται και πότε πότε φεύγουν...γυρνά πίσω θυμάται....ξαναγίνεται παιδί και νοσταλγεί όλες τις στιγμές που έζησε...

ΤΡΕΧΩ 

Στις ανθισμένες ακακίες τρέχω των δεκάξι μου χρόνων,
 όπου σιγομουρμούριζαν ερωτικά Ολάνθιστα τραγούδια!.. 
Σαν άλλη άνοιξη μαζί τους χόρευα 
κι’ αυτές με έραναν με το θεσπέσιο άρωμά τους!...
23/11/2005 "Κατάθεση Ψυχής" της Χριστίνας Μυτιληναίου - Ιακωβίδου


 Θύμησες... και είναι τα μάτια του πατέρα αγνά καθάρια θάλασσες, που στο γαλάζιο τους του ουρανού και της θάλασσας τα ξαναβλέπει και την γαληνεύουν,  δείχνοντας της το δρόμο για το επίμονο ταξίδι της αναζήτησης, της ύπαρξης .. Η συνομιλία με τον εσώτερο εαυτό της, της κρατά συντροφιά. Στα κύματα των λέξεων, βρίσκει το απάγκιο κοιτώντας με τη διερευνητική ματιά της, την πλάση γύρω της και την καταγράφει...με τη γοητεία της ωριμότητας και σοφίας!

ΦΟΡΕΣ 
Φορές που η ψυχή βυθίζεται
 σε σύννεφα μέσα ονείρων 
ταξιδεύοντας να ‘βρει τον εαυτό της 
κι’ άλλες φορές που χάνεται 
στα βάθη τα δολερά του ιλίγγου.....
 Φορές, που ατενίζει το Θεό με τα φτερά της σκέψης,
 κι’ άλλες φορές βυθίζεται στην πεζή ανθρώπινη αθλιότητα....
 Φορές, που με βλέμμα κρυσταλλένιο 
κοιτάζει μέσα της να ‘βρει το θείο, 
κι’ άλλες, πολλές φορές, 
ω, ναι, κολυμπάει στην άβυσσο του νου την απροσπέλαστη..... 17/8/2002

Είναι κάποιες στιγμές που περνά από τη σκέψη της να αναζητήσει την αδελφή ψυχή της να μοιραστεί τον κόσμο της αλλά ύστερα το μετανιώνει βλέποντας την ομορφιά των δικών της λιβαδιών, η συνεσταλμένη ποιήτρια. Και που να βρεις κάποιον που να τον χαρακτηρίζει η άμεση έκφραση του αισθήματος, η τάση εξιδανίκευσης, η πλούσια φαντασία και η ονειροπόληση ;! Ήτοι τα στοιχεία που συνθέτουν τον ρομαντισμό... Και που να βρει ανθρώπους που κοιτούν πέρα από την επιφάνεια* των πραγμάτων και να συζητήσει, όπως έκανε με την αδελφή της και που αφιερώνει τούτη εδώ την ποιητική συλλογή.

Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ 
Χάθηκαν όμορφες πολλές στιγμές! 
Τη ματαιότητα βλέπεις. 
Τα εγωϊστικά μονομάτια που μέσα τους χανόσουν,
 Ξεφεύγοντας από την ουσία. -τη πεμπτουσία- της ζωής! 
Χάνοντας την άδολη, αγνή, ομορφιά της ψυχής……. 11/2/2013

Ψάχνει να βρει την γαλήνη, να μην πονά, στην ομορφιά του σύμπαντος κι αυτή αποτυπώνει στο χαρτί... Μας κάνει συμμέτοχους στις βόλτες της, με την εξασκημένη ματιά μιας εικαστικού και ποιήτριας που παρατηρεί την κάθε λεπτομέρεια, γεμίζοντας μας με τις λυρικές ενορχηστρώσεις της πανδαισίας χρωμάτων από την παλέτα της φύσης!  

Μόνο κάποιες φορές ο άνεμος σαν άλογο που τρέχει, είναι που την παρασέρνει στην αγκαλιά του και την αναστατώνει...Εκείνος την προστάζει να χορέψουν οι λέξεις με μουσικότητα, στο αντάριασμα... 
ΞΕΣΗΚΩΜΑ 
Τ’αγέρι δυνατά χτυπάει στα παραθύρια.
 στα δεντρά του κήπου παραδέρνει, 
κι’ αφουγκράζεται μονάχα το χτύπο της καρδιάς!
 Ξεσήκωμα, σαν τ’ αγεριού τη λύσσα.
 φουσκονεριά του ποταμού που ξεχειλίζει,
 κυλώντας μέσ’ από την κοίτη…… 
Κροτάλιασμα από βότσαλα
 στους λυσσαλέους κτύπους των κυμάτων.
 Η φύση ωρύεται παραδερμένη….
 Το ίδιο αναστατωμένη κι’ η ψυχή!!..


ΑΤΙΑ
 Άτια καλπάζουνε στους δρόμους του ξέφρενου νου.
 Στις βαθιές της ψυχής χαράδρες.
 απέλπιδα, χαρούμενα, θλιμμένα, με θυμό και προσμονή καλπάζουν….
 Καφετιά, μαύρα, λευκά, 
άτια κόκκινα των ονείρων φτερωτά, εικόνες της όποιας χαρμολύπης!
 Καλπάζοντας περνούν τα αιμάτινα του κορμιού ποτάμια,
 στις όχθες για να φτάσουν, εκεί, που απλώνεται γαλήνης γρασίδι……. 4/7/2011

ΩΔΗ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΓΗ Ι 
Κι’ είναι ο καημός μεγάλος και βαθύς.
 Στα μάτια καθρεφτίζεται το παράπονό της…. 
Τρίσβαθη λαβωματιά που ρέει αίμα κλάμα βουβό…
 Αγκομαχάει και θλίβεται… 
Κόκκινες πληγές, λαβωματιές αφήνουν.... 
Πονάει και κλαίει για το κακό που προκαλεί τον πόνο…
 ΙΙ Φυλάξτε λίγη γης ανέπαφη να στρώσει το κορμί της.
 να κοιμηθεί, να μην πονά. να ονειρευτεί δέντρα, φύλλα κι’ ανθούς στα σπλάχνα να φυτρώσουν....... 1/9/2010
Η σκέψη τρέχει συνέχεια σαν ά-λογο φτερωτό που πετά δεν σταματά και η γραφή της πλημμυρίζει τις άψυχες γραμμές, με χρώμα... Το κόκκινο της παπαρούνας, του ονείρου, του φεγγαριού σαν αίμα της καρδιάς που πάλλεται για ζωή, κοιτώντας το πράσινο...Γνωρίζοντας από τις σπουδές τη, πως θεραπεύει τα τραύματα του παρελθόντος...ενώ το μαύρο της νύχτας περνά από μπροστά μας φευγαλέα αφού το φωτίζει το φεγγάρι...σαν την μαγεία καλοκαιρινής βραδιάς κι είναι η αγαλλίαση που νιώθουμε, πως μόλις σταματήσαμε το κλάμα κι έχει μείνει το παράπονο και μόνον.
 ΓΑΛΗΝΗ 
  Στην ησυχία τ’ ουρανού της νύχτας, 
Στο λαμπρό πρόσωπο του φεγγαριού.
 Στα λευκά σύννεφα που τρέχουν στο ατέρμονο ταξίδι τους,
 μέχρι σταγόνες να γεννούν, να πέσουν…
Ταξιδεύεις στην απόλυτη του σύμπαντος γαλήνη…….. 11/7/2011

Με ρομαντισμό, όπως ανέφερα παραπάνω λοιπόν, η ποιήτρια-εικαστικός ... ξαναζωντανεύει με τις χρωματικές τις λέξεις, το άψυχο χαρτί ή με την σιωπηλή ποίησή της τον καμβά, φέρνοντας την άνοιξη, στις δικές μας ψυχές με τα ποιήματα και τα έργα της! Κατάθεση ψυχής σαν ένα μελωδικό νανούρισμα, με εικόνες σαν αυτές που ζωγραφίζει...να ζεστάνει τις καρδιές με θετικότητα. Μας ταξιδεύει όπως τα σύννεφα κινούνται αέναα στο φως του πρωινού και δίνουν το άσπρο τους στο δυνατότερο σημείο του, σε παλ όμορφα vintage χρώματα, να δημιουργήσει χαρούμενη ατμόσφαιρα να φύγει, η θλίψη, με εκλεπτυσμένη αισθητική και μοναδική αρμονία, δίνοντας απλόχερα με την ποίηση, μια άδολη αγκαλιά αγάπης, για να φύγει ο πόνος της μοναξιάς ... Σταλάζοντας λόγια παρηγοριάς στους μοναχικούς ανθρώπους


Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 Μόνος κάθεται κοιτάζοντας στο δρόμο τους ανθρώπους 
που περιδιαβαίνουν βιαστικοί ή νωχελικοί περιπατητές!.... 
Αφηρημένα, νοσταλγικά ανοιγοκλείνουν τα μάτια 
κι’ ένα δάκρυ σταλάζει στα μακρόχρονα μάγουλά του!
 Μειδίαμα θλίψης, ειρωνείας, ευτυχίας, χαράζεται στα χείλη
 αναπολώντας τα περασμένα χρόνια….. 
Τώρα, αναρωτιέται…. 
περιμένω τη στερνή συντροφιά μου, την ύστερη της ζωής μου!...... 7/6/2013



Δια του λόγου του αληθές και η παραπάνω φωτογραφία μπροστά στον υπέροχο πίνακά της -με τα παλ ρομαντικά χρώματα που δείχνει την λεπτότητα του χαρακτήρα της καθώς επίσης γνωρίζει ως διακοσμήτρια πως αυτά τα καταπραϋντικά χρώματα με το 65% λευκό ενδείκνυνται για εσωτερικούς χώρους διότι χαλαρώνουν σαν το φως του πρωινού-  και την κατάθεση ψυχής της στα χέρια του εκδότη της κυρίου Δημητρίου Αρναούτη!

Τα μάτια ... τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια και σε κοιτά στα μάτια, η ποιήτρια με τα δικά της ειλικρινή τόσο γεμάτα από συναίσθημα μάτια της, ψάχνοντας να εξερευνήσει εάν λες αλήθεια...
Ή είναι γεμάτα ερωτήματα για τις κακίες του κόσμου και τόσο συμπονετικά ....
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ 
Τα μάτια βουρκώνουνε στη θέα βρώμικων,
 άπλυτων πεινασμένων παιδιών, 
Σ’ του χεριού το απεγνωσμένο άπλωμα…
… Ερωτήματα που θλίψη σε γεμίζουν στάζουν δάκρυ, ματώνουν…… 16/11/2005

ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ 

Ντύθηκα το φόρεμα του Φεγγαριού, 
για να γιορτάσω ελεύθερη τη μοναξιά μου…. 
Να ταξιδέψω στα ύψη τ’ουρανού 
ανάμεσα στ’ αστέρια 
και στον αγέρωχο αγέρα ! 

Ντύθηκα το φόρεμα του Φεγγαριού… 

να ταξιδέψω μακριά στον κόσμο.
 να ‘δω, πως ζούνε οι άνθρωποι σ’ αυτόν!....

 Στολίστηκα στο κόκκινο του Φεγγαριού, 

να δείξω τη χαρά μου,
 μ’ αυτό, αμέσως άλλαξε , 
ταξίδεψε μέσα στα σύννεφα με θλίψη γεμισμένο ,
 γι’ αυτό που γίνεται στη γη κι’ ο κόσμος όλος κλαίει…
 που τα παιδιά κοιμούνται νηστικά...
. Κλαίει η γη, οδύρεται
 Για τους χαμένους παραδείσους!
Ο κόσμος θλιμμένος δεν χαμογελά! 
Βυθίζεται σε σκέψεις!.....
 Ντύθηκα τη μορφή του Φεγγαριού
 Μα δε θέλω άλλο ταξίδι....
 Αρκεί που βρίσκομαι εδώ...
 Μου αρκεί η τόση δυστυχία Δίπλα!.... 
Κατάθεση Ψυχής της Χριστίνας Μυτηλιναίου - Ιακωβίδου

Μας μυεί τελετουργικά να βγούμε από το σκοτάδι. Όχι δεν θα μας πάρει στα βάθη του ! Έχει φτιάξει τον κόσμο της και μας καλεί να συμπορευτούμε μαζί της
"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα. " Ν. Καζαντζάκης
Με μια συνεχή κλιμακωτή πορεία -κι ας μας σταυρώνουν κάθε μέρα- εις τα άνω με μια πρόοδο συνεχή,  με τις περίτεχνες υφάνσεις των ιστών της, ώστε να διασταυρωθείς με τις ακτίνες του φωτός που ζεσταίνει και φέρνει χαρμόσυνα το μήνυμα της ελπίδας! 
"ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΠΗΓΑΔΙΑ 
Σκοτεινά πηγάδια μέσα μας Ανοίγουν,
 Προσπαθώντας στα βάθη τους
 Να μας τραβήξουν…
 Προσπαθεί η ψυχή
 Να κρατηθεί, πονάει
 Από την πίεση που φέρνει Το σκοτάδι!...
 Ανάσα βαθιά , πόνος, Που φέρνει δάκρυ…. 
Βυθίζεται, πέφτει, προσπαθεί, Βοήθεια ζητάει!....
 Κράτα ψυχή, Μην πέφτεις στα πηγάδια Της αβύσσου.
 Κοίτα ψηλά τον ουρανό, Τα φεγγερά αστέρια!.
 Τον ΄Ηλιο κοίτα, Που ζεσταίνει τις καρδιές Με χαμογέλιο Κι’ ελπίδα!!!.. "


ΤΡΕΧΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ 


Τρέχα ψυχή μου στα βουνά που ανθίζει η ανεμώνα. 
τρέχα σε δάση ολόδροσα πυκνά..... 
Τρέχα καρδιά μου εκεί, 
που τ’ όνειρο πλανιέται εκεί,
 που τ’ αϊδόνια κελαϊδούν
 κι’ οι λεύκες ψιθυρίζουνε
 αργόσυρτα της φύσης το τραγούδι!...
Τώρα που ξαναδιάβασα τα ποιήματα της Χριστίνας Μυτηλιναίου - Ιακωβίδου  μου έφτιαξαν τη διάθεση όπως όταν την πρωτοδιάβασα.... μου αφήνει δε, μια αίσθηση να βγω έξω από την κατάθλιψη που με κρατά και να συναντήσω τη φύση ... και θα κλείσω με τους στίχους του Roberto Benigni όπως ξεκίνησα να διαβάζω την παρουσίασή μου εάν και όχι ολοκληρωμένη...



"Αυτούς που ονειρεύονται τους αναγνωρίζεις,
έχουν στα μάτια ένα πέπλο θλίψης. 
Έχουν τη μελαγχολία αποκοιμισμένη στην άκρη των χειλιών, 
έχουν το ύφος ανθρώπου που κάτι ψάχνει απελπισμένα.
Το ονείρεμα είναι κουραστικό, δεν είναι για τον καθένα. 
Είναι για τους θαρραλέους όπως η θάλασσα και η αγάπη."
Roberto Benigni.

Και αφιερωμένο επίσης το La Vita e bella






Γεννημένη η ποιήτρια την ημέρα των Αγίων Επιφανίων και της εύχομαι Χρόνια πολλά Φωτεινά και υφασμένα* περίτεχνα πάντα, με τα χρώματα της ψυχής της!
*Επιφάνια  < ἐπιφαίνω < φαίνω = φωτίζω (ιδιωματικό:  υφαίνω)




Αναμνηστική φωτογραφία από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής τις 13/06/2015 "Κατάθεση ψυχής"  της ποιήτριας εικαστικού Χριστίνας Μυτηλιναίου Ιακωβίδου πλαισιώνοντας το έργο της από αριστερά ο εκδότης του βιβλίου Δημήτριος Αρναούτης, η γράφων Πετρούλα Σίνη, η Αγιογράφος Μαριλένα Φωκά - Πετμεζά, η Χριστίνα Μυτηλιναίου - Ιακωβίδου, ο ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς, η ποιήτρια ηθοποιός φωτογράφος Αφροδίτη Δρακοπούλου - Σάρδη και ο εικαστικός και διοργανωτής της έκθεσης Γεώργιος Σάρδης  

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

Ποιητικές συλλογές με τη συμμετοχή της Πετρούλας Σίνη μέσα στο έτος 2015


Να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά που με τιμήσατε να με συμπεριλάβετε σε τρεις ποιητικές συλλογές μέσα στο 2015!
Ήτοι -τον Όμιλο για την Unesco Tεχνών Λόγου κι Επιστημών Ελλάδος "ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ"για τη τιμή να συμπεριλάβει σε 8 σελίδες του βιβλίου ποιήματά μου. Δείτε τη δημοσίευση για την πρώτη παρουσίαση τις 19 Σεπτεμβρίου 2015 στον παρακάτω σύνδεσμο :
 http://clubunesco.gr/



----------------------------------------



Τις εκδόσεις Όστρια στο "ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΠΟΙΗΣΕΩΣ" https://sites.google.com/site/ephemereidese/politismos/parousiasepoietikouanthologiou
------------------------------------------------------------


Και την καλλιτεχνική ομάδα Διαδρομές Τέχνης για το λεύκωμα βιβλίο με εικαστικούς και λογοτέχνες "ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ"  http://mynima-hellas.com/2015/04/%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA/


Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Είθε η αγάπη να φωλιάσει σε κάθε ψυχή που τυραννιέται και να βρει την ολοκλήρωσή της! Πετρούλα Σίνη διαβάζοντας, τα πλήκτρα της σιωπής της συγγραφέως Μαίρης Γκαζιάνη

"Τα πλήκτρα της σιωπής" της συγγραφέως Μαίρης Γκαζιάνη των εκδόσεων Όστρια

Οι ερωτευμένοι δεν μιλούν... τα σώματά τους είναι αυτά που τα λένε όλα..."...Απλά σ'αγαπάω, χωρίς λόγια, με την ανάσα να εισπνέει τον έρωτά σου, όταν το χάδι σου απλώνεται στην ύπαρξή μου..." Δεν είχε καταλάβει ότι δεν την άκουγε... Κι αυτή η πορεία... πάνω σε ηλεκτροφόρο σκοινί και με τις αδιάκοπες ανατροπές με αργό, βασανιστικό, βηματισμό ... που σκιαγραφείται στο βιβλίο σαν να ξετυλίγεται μπροστά σου ένα παλιό φίλμ νουάρ με θρίλερ, (γραμμένο και στο βιβλίο δεν θυμάμαι τη σελίδα και τα ακριβή λόγια)  δημιουργεί την ύφανση του μελοδράματος...*

Έπρεπε να το φανταστώ απ'την αρχή από τον τίτλο και από τον πρόλογο με τα λόγια του Ουίλιαμ Σαίξπηρ "Εάν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης, παίξε κι άλλο"

Παίξε, λοιπόν! Συνέχισε να παίζεις... και στο αντί-προλόγου
Από το βιβλίο "Τα πλήκτρα της σιωπής" της συγγραφέως Μαίρης Γκαζιάνη σελ. 11 των εκδόσεων Όστρια

Από το βιβλίο "Τα πλήκτρα της σιωπής" της συγγραφέως Μαίρης Γκαζιάνη σελ. 12 των εκδόσεων Όστρια

"Στη μουσική υπερέχει ο όρος αρμονία. Είναι η τέχνη που συνδυάζει τους ήχους και τις σιωπές" γράφει η Μαίρη Γκαζιάνη.  "...εναρμόνιση της ψυχής με το σώμα..."

Αριστοτεχνικά η συγγραφέας σε παρασέρνει να νιώσεις το "..Σ'αγαπώ έτσι απλά..." μ'ένα adagio για δύο ...



  ( Στο παραπάνω βίντεο σκηνές από τη ταινία The Phantom Of The Opera. Το τραγούδι είναι το adagio, με ερμηνεία της Lara Fabian  και μουσική  το Adagio in G Minor του Albinoni )

Να κυλιστείς μέσα στην λάσπη για να συναντήσεις τον έρωτά σου... Ν'ακροβατεί η μορφή του, μεταξύ ζωής και θανάτου, στο χείλος του γκρεμού...πριν την πλήρη ένωση, ψυχών και σωμάτων... να λυτρωθείς! Αυτή η αμφιβολία ποτίζει τις σελίδες... που σε κρατά σε αγωνία...

Κι ύστερα να νιώσεις τον πόνο με όλο του το μεγαλείο.... με δάκρυα στα μάτια από συγκίνηση όπως φεύγεις από το βεστιάριο του θεάτρου... Οι λάτρεις της όπερας* εξ'άλλου περιμένουν με κομμένη την ανάσα να ζήσουν μια ακόμα συναρπαστική εμπειρία. Και εάν εκεί, είναι πολύ δύσκολο να συνεργαστούν σε πλήρη αρμονία τα πρόσωπα που την παράγουν ...
 ( http://www.nationalopera.gr/gr/opera-sta-sholeia/ti-einai-i-opera/epaggelmata-tis-operas/ ) στα πλήκτρα της σιωπής, βρίσκονται σε πλήρη ταύτιση! Διότι, η ίδια η συγγραφέας, είναι και διευθύντρια χορογραφίας, σκηνοθεσίας, σκηνογραφίας κλπ  
Η μελέτη της, σίγουρα μεγάλη, για το αισθητικό αποτέλεσμα. **  Δεν έχει happy end . Δεν παρουσιάζει τους χαρακτήρες του κειμένου να χορεύουν βαλς, ώστε να έχει ελαφριά απόδοση των στοιχείων που συνθέτουν την πρόζα. Ήτοι όπως αρμόζει σε μια σοβαρή όπερα...

Το λιμπρέτο της καλλιτεχνικά κεντημένο με την εκλεπτυσμένη επιλογή μιας ποιητικότατης γραφής  γεμάτη λυρισμό ...κι έτσι ξεκινά να ξετυλίγει το κουβάρι του Μίτου...
Οι λέξεις της, βάζουν φραγμό σε κραυγαλέες ερωτικές ωμές περιγραφές, ώστε να προσβάλουν και να προκαλέσουν, με σκοπό να διαβαστεί και να κάνει ντόρο το βιβλίο, ως είθισται σε ερωτικά αναγνώσματα... (βλ. 50 αποχρώσεις του γκρι...)

Η στόφα της σκηνικής παρουσίασης, ένα εικαστικό δρώμενο, με εναλλαγή της χλιδής των χρωμάτων ενός αρχοντικού σπιτιού, του πορφυρού βυζαντινού των παραμυθιών, να στάζει αίμα πάθους! Και από το γκρίζο και τις σκιές της βροχής, στις παλ αποχρώσεις του γαλάζιου των ματιών του Νικολάι, της θάλασσας και του ουρανού αντανακλώντας το εκτυφλωτικό του φως, στους φρεσκοασβεστομένους τοίχους σπιτιών των Κυκλάδων!



  Με άριες από το πάτημα των ακροδακτύλων στα πλήκτρα της σιωπής πάνω στα σώματα πλημμυρισμένα από έρωτα, αλλά και τα πλήκτρα της σιωπής όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου μόνος κι ακούγεται εφιαλτικά η εσωτερική φωνή σου... που σκιαγραφεί την εμμονή σου, για ένα πάθος που έσβησε ... ψυχαναλυτικοί μονόλογοι*** του τέλους... εκείνου κι εκείνης μετά από το χωρισμό τους... "Ακούς; Στο αίμα μου κυλάς..." όπως ένα σπασμένο κρύσταλλο ή καθρέπτης εισχωρεί σιγά σιγά χωρίς να το καταλαβαίνεις μέσα σου βαθιά και πονά μετά η πληγή... νεκροί πια, (ως ατύχημα της μοίρας), να σμίξουν σ'αυτή τη ζωή.. μέχρι να ξαναανατέλει μια νέα ... μας περιγράφει η Μαίρη Γκαζιάνη... μέχρι οι ψυχές να ξανασυναντηθούν σε άλλες ζωές, να ολοκληρωθούν ... "Γιατί οι καρμικές αγάπες δεν τελειώνουν ποτέ..." 

Και τι καρμική ;! στιγμή  να αγοράσω το βιβλίο πριν τα Χριστούγεννα πέρσι που είχα τη τύχη να μελετήσω για την όπερα, στα εξειδικευμένα προγράμματα περί τέχνης της Ακαδημίας Πλάτωνος http://www.plato-academy.gr/texni... έπρεπε, από τότε να το διάβαζα. (Δεν είχα χρόνο μια και δραστηριοποιόμουν σε πολλά μαζί ... όπως παρουσιάσεις βιβλίων... Τις 21/12/2014 το αγόρασα, την ημέρα που πήγα να πάρω την ποιητική συλλογή του Ηλία Κοπανάκη ο Ίσκιος του έρωτα που μίλησα γι'αυτήν την επομένη...)
 Και... πώς μου ήρθε πάλι πριν τα Χριστούγεννα να ξεκινώ να το διαβάσω ;!... δεν γνώριζα πως προς το τέλος του, Χριστούγεννα ήταν και στο βιβλίο!

Καθόλου τυχαίο που τοποθετεί τους ήρωες της, η συγγραφέας να νιώθουν, την μοναξιά και τον πόνο του αποχωρισμού κατά τη διάρκεια των γιορτών "Τις ημέρες των Χριστουγέννων μοιραζόμαστε ότι πιο σημαντικό ... την αγάπη..." ακούγεται να λέει σποτ διαφημιστικό αυτές τις ημέρες... Αναλύοντας διεξοδικά την κατάθλιψη και μελαγχολία των Χριστουγέννων  Καθώς και την "εμμονή"*** μέσα από τους ψυχαναλυτικούς μονολόγους της (το ξαναγράφω...)

Από το βιβλίο "Τα πλήκτρα της σιωπής" της συγγραφέως Μαίρης Γκαζιάνη σελ. 13 των εκδόσεων Όστρια



Αφιερωμένα τα λόγια μου στις εμμονές μας, αγαπημένη μου Μαίρη ! Σ'ευχαριστώ θερμά για τη συντροφιά που μου πρόσφερε το βιβλίο σου, στις μοναχικές μου ώρες των Χριστουγέννων! Είθε η αγάπη να φωλιάσει σε κάθε ψυχή που τυραννιέται και να βρει την ολοκλήρωσή της!

Με τη τιμή να είμαι φίλη σου!
Πετρούλα (Betty) Σίνη


Η συγγραφέας Μαίρη Γκαζιάνη

Μαίρη Γκαζιάνη

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία ενώ τώρα ζωγραφίζει και παράλληλα γράφει. Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω…», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ.
Γράφει στίχους για τραγούδια, με τελευταίο το «Μαζί μου σε θέλω» (οι στίχοι περιλαμβάνονται στο βιβλίο ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ) σε μουσική και ερμηνεία Χλόης Λάμπρου. Υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός ενώ μεγάλη της αγάπη είναι το θέατρο με το οποίο ασχολείται ερασιτεχνικά.

**
Μου είχε εκμυστηρευθεί το 2012 εξάλλου πως ήταν μέλος θεατρικής ομάδας -και δεν θυμάμαι πόσα χρόνια πριν- όπου μάθαινε την υποκριτική, χωρίς να θέλει να εμφανιστεί στην σκηνή λόγω της τελειομανίας της,  με την καλή έννοια του όρου, ώστε αποφάσισε να πρωτοεμφανισθεί μέσα στο 2015 σε παραστάσεις http://tehneskaigrammata.blogspot.gr/2015/06/blog-post_81.html 

Η Μαίρη Γκαζιάνη στην παράσταση "ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ" -Γενική πρόβα τις 25-6-2015 με το Λαϊκό θέατρο Νέας Ερυθραίας

Περισσότερες φωτογραφίες για το έργο στο άλμπουμ φωτογραφιών της Μαίρης Γκαζιάνη : https://www.facebook.com/Marygazi όπου γράφει παρουσιάζοντας το :
"Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία. "
Ανδρέας Κάλβος

Αρθρογραφεί επίσης στο Now 24gr ,-από εκεί και η πηγή του βιογραφικού της- παρουσιάζοντας "εξομολογήσεις"-συνεντεύξεις της από σημαντικά πρόσωπα των γραμμάτων και τεχνών μελετώντας άψογα την πορεία ζωής τους, με τη θεατρική πλέον κομψότητα που τη διακρίνει σε φωτογραφήσεις μαζί τους και παρέα με σπουδαίους φωτογράφους! 

Η Μαίρη Γκαζιάνη με τον χορογράφο Κωνσταντίνο Μενούνο στο  Bolero dance τις 21/4/2015. Φωτογράφιση του Θωμά Γιαννάκη περισσότερες φωτογραφίες : https://www.facebook.com/Marygazi/media_set?set=a.832046616887523.1073741921.100002465786406&amp;type=3

Το προφίλ της στο facebook : Μαίρη Γκαζιάνη
και το ιστολόγιο της http://gkazianimary.blogspot.com


Η παρουσίαση του άρθρου μου από την Μαίρη Γκαζιάνη στους φίλους της :

Μαίρη Γκαζιάνη μαζί με Εκδόσεις Όστρια Κοτσαφτόπουλος Γιάννης και Πετρούλα Σίνη.
24 Δεκεμβρίου στις 11:34 π.μ. · Αθήνα ·

Καλήν ημέραν άρχοντες....
εμένα τα κάλαντα μου τα είπε πρωί πρωί μια γυναίκα που αγαπάει την τέχνη... που ασχολείται με την τέχνη... που αγκαλιάζει την τέχνη... μια γυναίκα με ευαισθησίες... μια γυναίκα που δεν ερμηνεύει...αλλά αισθάνεται... βιώνει... βουτάει στα άδυτα... και αναδύεται με το αποτέλεσμα... Πετρούλα Σίνη σ΄ ευχαριστώ για την κριτική του βιβλίου μου ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ και το μικρό αφιέρωμα στην προσωπικότητά μου.... Καλά Χριστούγεννα αγαπημένη μου και κράτα στη ψυχή σου όσα σε πλημμύρισαν από τους ήχους του πιάνου....

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Υπερ-παν-σέληνος


Λένε πως η πανσέληνος σήμερα θα έχει κάτι από την αποκάλυψη
Ίσως να κρύβει αλήθεια το δημοσίευμα
νοτισμένη θλίψη στάζει η ατμόσφαιρα
μαύρη κακοφορμισμένη η πληγή ανοικτή
Πού το είδατε το κόκκινο φεγγάρι ; 
Υπέρλαμπρο ήταν κάποτε και τεράστιο
Δεν ξεχνιέται όπως μας έλουζε 
Φως παντού τότε και τώρα σκοτάδι και καταχνιά   
Δεν χορεύουν αγαπητοί μου στο πένθος μην με προσκαλείτε 

    
Πετρούλα Σίνη 28/09/2015


Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Μ' ένα νέο πρόσωπο στην κόλαση


https://www.youtube.com/watch?v=Bx48npNkabM

Δεν μπορείς να πεις πως δεν είχε Άγιο
Και βέβαια θα τα αφήσει τα λανθασμένα μηνύματα
Οδοστρωτήρας έγινε που θα τα σαρώσει όλα

https://www.youtube.com/watch?v=Q8Tiz6INF7I
Τι σχέση να έχει με τρακτέρ;
Ποτέ δεν μπόρεσε να σπείρει ούτε θα θερίσει


Ως απλή αμέτοχη κούκλα έπρεπε να φτιάξει νύχι κόκκινο να βάψει μαλλί ξανθό
Θα φορέσει το χαμόγελο και πάλι
εξάλλου θα της κάνει όλα τα χατίρια
έχει καιρό να ανέβει στο Κάστρο που πωλείται κι αυτό


έλα παίξε ξανά μουσική να ονειρευτεί κοιτάζοντας τη θάλασσα

https://www.youtube.com/watch?v=zaAqze81y4Y
αχ αυτή η βεράντα σου! Την ερωτεύθηκε να ξέρεις ...
και ναι περνάει ο καιρός, δεν θα την παίρνει μετά
η βαλίτσα για το τριήμερο έτοιμη και πολύ ελαφρύτερη
δεν έχει μέσα απαιτήσεις

Μη φοβάσαι γνωρίζει πλέον πως οι λευκές νύχτες με ημερομηνία λήξης την περιμένουν
κι ευχαριστεί εκείνον που της τις έκανε γνωστές
τη διευκόλυνε να βρει το δρόμο της
το παραμύθι του ως γνωστόν γράφτηκε για άλλη
και το δικό της αλλιώς ξεκίνησε

https://www.youtube.com/watch?v=8IJzYAda1wA

Υ.Γ. με ένα νέο πρόσωπο στην κόλαση του μικρού μήκους φιλμ νουάρ

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Γραμμική συνέχεια Των Παθών περίπλοκων σχέσεων της ζωής για την ολοκλήρωσή της


"Αυτοθυζιαζόμενος"  λοιπόν, ανέβηκε στο άσπρο του άλογο ( Είπατε κάτι για μαύρο;!Ο Χασάν-ι-Σαμπάχ (δεκαετία 1050 - 1124 στη φωτογρ.)

 Θα της μαγείρευε τον μυστικό δείπνο Μ'ένα φιλί του Ιούδα είχε κινήσει
Εκείνη είχε μαγευτεί με την ιστορία των Ναιτών Ιπποτών κάποτε... ενώ στο Αssassin's Creed, ο παίκτης παίρνει το ρόλο διάφορων Ασασίνων και εναντιώνεται στους Ιππότες του Ναού.*   αναζητούσε το χαμένο Γκράαλ ή αλλιώς την αναζήτηση του αγνώστου όπως όλοι... και  με αμάσητο το χόρτο όταν όλα γκρεμίζονταν γύρω τους, έφτιαχνε πάντα πύργους με άμμο το καλοκαίρι καθώς και όνειρο της να δουν τις λεμονιές της να ανθίζουν την άνοιξη να αναστηθούν και τι παράξενο με λεμονανθούς ραίνουν τους νεκρούς...
Σκοτώνοντας την εξάλλου αργά και βασανιστικά είχε δεχθεί λεμονανθό κάποτε... "κι όμως ευτύχησαν" ** κάποτε ... και σεισμός εγένετο και θα ξαναγίνει χτίζοντας πάλι από την αρχή το ευαγγέλιο της ελεύθερης αγάπης...

Οι Ιππότες των Λευκών Νυχτών έμαθε πως δεν θέλουν έρωτες και πάθη ... Αγάπη μόνον!
 κοιτώντας από μακριά την πριγκίπισσα Λίλυ των πέρα πάγων... Λες να μην γνώριζε τις πριγκίπισσες Λίλυ(θ);! Μα εμμονικά τις ζωγράφιζε μικρή κι έμελλε μεγαλύτερη να τις ζήσει ως σειρήνες  πρόκληση για ακόμα ένα θάνατο της .... Έτσι κι αλλιώς η γη κινείται κάτω από το εκκρεμές του Φουκώ και η κόκκινη κλωστή είναι δεμένη  στο Βόρειο πόλο για να είναι σε πλήρη ταλάντωση ... για την εκτέλεση της μαγευτικής πορείας του πλήρη κύκλου της


Ο κλότσος έχει δοθεί για να γυρίσει και το παραμύθι συνεχίζεται και χωρίς εσένα με πρωταγωνιστικό ρόλο, το ξέρεις πια! Κι άσε τις δικαιολογίες πως ψάχνεις την αλήθεια * Έτσι κι αλλιώς η  Ιστορία επαναλαμβάνεται ...
 Αnd the time is go on κι εσύ αργείς καλή μου αργείς... Κάποτε... θα κοπεί το νήμα της ζωής και δεν θα έχεις καταλάβει τι ήθελε να πει ο ποιητής, στην μούσα του  ... Ε ναι πρόκληση πρόσκληση είναι...

* Ασασίτες- Ναίτες 1-0 ! Kι έχει πλάκα τελικά Βροντάτσηδες VS Φουρτουνάτσηδες ένα πράγμα... που και καρφί δεν καίγεται για κανέναν! Απλά σκέφτομαι πως τα φέρνει έτσι η ζωή να αλλάζω στρατόπεδο μάχης
** Και ακόμη και Θεοί ζηλεύουν την ευτυχία και είναι και η χειρότερη εκδίκηση να την βλέπεις στα πρόσωπα άλλων



Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

«Μερικές μικρές μαχαιριές»..

Φρίντα Κάλο «Μερικές μικρές μαχαιριές»... 
Δεν άφησε μήνυμα δεν ήθελε να τον ξυπνήσει... μικρέ μου πρίγκιπα κοιμήσου ...*
το προηγούμενο βράδυ είχε δει μια ταινία
μια κοπέλα είχε πάρει νομίσματα από την Φοντάνα ντι Τρέβι
κι όσοι τα είχαν ρίξει κάνοντας ευχή, να βρουν το ταίρι τους, την κυνηγούσαν

Μέσα σε αυτούς ένας ζωγράφος... με τα ευτράπελα του όμως, στα μάτια της φάνταζε γελοίος.

Αλλά  κι ένας ταχυδακτυλουργός που κάνοντας διάφορα κόλπα, τράβηξε την προσοχή της...
το κλασικό με την τράπουλα που δεν της έβγαλε το χαρτί που είχε δει...
το είχε κρυμμένο εκεί δίπλα στην καρδιά του ... την ώρα που εκείνη έφευγε "για το λάθος του" την έβγαλε να της την δώσει μαζί με το σωστό τραπουλόχαρτο
... ένα παιδάκι πήρε την ψεύτικη καρδιά και την πέταξε σαν μπάλα προς το μέρος του
Φανταστείτε να τον έβλεπε και να τον πίστευε
τότε θα έκανε ότι δεν την ήξερε όπως τόσες ανώνυμες κι επώνυμες τις πρώην κι επόμενες
που όλο και κάποια πεταλούδα της νύχτας ετοιμόγεννη με άλλες θα γιόρταζε ακούγοντας
Lene Lovich  τις λευκές νύχτες του αυτές τις παγερές αφυδατωμένες χωρίς συναίσθημα
ότι είχε το κράταγε σφιχτά κλεισμένο μέσα στην πραγματική καρδιά του σαν στρείδι κλεισμένη
αυτή την πριγκίπισσα -----   που αναζήταγε στα βουνά των Κυθήρων να είναι μαζί του

Πετρούλα Σίνη 11/08/2015

*http://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.gr/2015/08/blog-post_52.html

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Παρόν

Το παρόν έκαιγε τον κυβερνοχώρο κινητά
με σταγονόμετρο οι τραπεζικές συναλλαγές
άνοιξε το χρηματιστήριο με τις φούσκες του
μέλλον μνημονίου πουλώντας ιερά και όσια

γνώριζαν πως οι πεθαμένες ιδεολογίες
καίγονταν στο καιάδα της αποχαύνωσης
τα τοξικά σκουπίδια δεν ανακυκλώνονται
οι αράχνες έπλεκαν παραμύθια στο παρελθόν


Μνημόσυνο

Διαγράψτε της τα αρχεία από τον σκληρό δίσκο
πονούν οι αναμνήσεις αγαπημένων προσώπων
το μπλε φεγγάρι έφυγε ως ένας ακόμη μύθος
ο ομφάλιος λώρος της κόπηκε σαν σήμερα

Κράτησε τη συγγνώμη που για χρόνια περίμενε
και ναι δεν ήταν ώρα για ακόμα ένα ψέμα
το εκ... έμεινε ως μυστήριο στα αξιοσέβαστα
θα εκ-τροχιάζονταν οι λέξεις τους εις μνήμην

στη βεράντα ενός δροσερού καλοκαιριού
ένιωσε την απεραντοσύνη της ομορφιάς
έκλεισε το μάτι στους Μαίστρους που θέριευαν 
κάπου στον ίδιο ουρανό κόλαζε η φωτιά της 

© Πετρούλα Σίνη (Betty Sini) 03-08-2015

Κι ένα αφιέρωμα στην Ιωάννα Σίνη μακάρι να βρω όλες τις συνταγές της ... http://loksadraokinitostselementes.blogspot.gr/2015/08/blog-post.html

Υ.Γ. Άλλαξα τον τίτλο κι απορώ πως δεν το είχα σκεφτεί από την αρχή... μια κι αυτή η λέξη "Μνημόσυνο"  άρεσε στην άλλη μανούλα που έφυγε

Photography Brooke Shaden 'A storm to move mountains' http://artistaday.com/?p=11690

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Δέσποινας Χατζή "Έρωτας μαίστρος" - Αχ Έρωτας Μαίστρος! βρίσκοντας την αρχή του νήματος .... Πετρούλας Σίνη


Τελειώνοντας το βιβλίο Έρωτας Μαίστρος μου άφησε μια γλυκιά θλίψη γιατί έφυγα από τον κόσμο του, που με περίσσια μαεστρία και ρομαντισμό, η συγγραφέας μας παρουσιάζει ... Αγαπημένη μου Νίνα -κι είναι σαν να τα γράφω στην ξαδέλφη μου Νίνα που μένει στην Μαίστρο Αλεξανδρούπολης! - μοιράζοντας μαζί μου τις καταστάσεις που πέρασες και σε σημάδεψαν..εάν και δεν είναι κοινές με τις δικές μου... ωστόσο η αγάπη σου και του συντρόφου σου για τη ζωγραφική περικλείει  και τη δική μου λατρεία γι'αυτήν... Κρατάω δε τα λόγια σου ..πως πρέπει να βιώσεις τον πόνο, σε όλο του το μεγαλείο... για να γευτείς χαρές της ζωής... Έπρεπε τελικά να μείνω σπίτι μόνη μου να πιάσω το νήμα της ζωής μου από την αρχή... να το ξετυλίξω να βρω την άκρη του... Και το βρήκα αφού σήμερα (ειδικά σήμερα!) έτσι νιώθω κοιτώντας το μέλλον μου και κάνοντας όνειρα...* Δεν το έβαλα κάτω αγαπημένη μου Νίνα έχω ένα παιδί κι όπως όλοι γνωρίζουμε γι'αυτά επιβάλλεται να κρατηθούμε... για τα παιδιά μας... Μια και δε ζει η μαμά μου να με συμβουλέψει έχω απάγκιο τα λόγια της γυναίκας που σε μεγάλωσε (της Φρόσως εν προκειμένω του βιβλίου... της Θείας μου της Αλεξάνδρας στη δική μου ζωή) αυτά θα θυμάμαι όσο ζω και θα προσπαθήσω, αυτές τις συμβουλές, καθώς και τις δικές σου να ακολουθήσω Νίνα μου αγαπημένη!  Δέσποινα Χατζή (βλ. σχετικά άρθρα μου με τη συγγραφέα καθώς και βιογραφικό της : http://tehneskaigrammata.blogspot.gr ευχαριστώ θερμά για το απίστευτο δώρο σου που με συντρόφεψε -γνωρίζεις όπως σου έγραψα σε μήνυμα πως σε διάβαζα αργά... απολαμβάνοντας... χωρίς να θέλω να κλείσω το βιβλίο ...- και μου έδωσε δύναμη να προχωρήσω με αισιοδοξία! Ο Μαίστρος μας δίνει πνοή να πορευτούμε με Έρωτα για ζωή!*

 Υ.Γ.1 * Συνέβαλε σε αυτό ένα τηλεφώνημα που είχα προηγούμενα κι όπου με διαβεβαίωσαν πως όλα βαίνουν καλώς και πως θα ξαναδουλέψω! Και τώρα μπορώ να ξαναδώ https://www.youtube.com/watch?v=lRNfFCg9zsg την κριτική στην πρώτη παρουσίαση του Έρωτα Μαίστρος από τον αγαπημένο μας παραμυθά Νίκο Πιλάβιο... (βλ. βιογραφικό του : http://www.paramithas.gr/bio/ ) τον οποίο θυμάμαι όταν ήμουν 17 χρονών ... που βρεθήκαμε δίπλα- δίπλα καθισμένοι να ακούσουμε τα μαθήματα διατροφής των Γουέιτ Γουότζερς του Χολαργού.. κι αφού άκουσα για το πρόγραμμα των ανδρών και κοιτώντας το δικό του που είχε στα χέρια του .... τον ζήλεψα τόσο που είχε περισσότερες μερίδες ψωμιού και φρούτων... χαχαχα και βέβαια του το είπα... συνεχίζοντας τη συζήτησή μας και ρωτώντας με, εάν διαβάζω λογοτεχνία... του έκανα γνωστό πως ναι, εάν και είχα τις εξετάσεις μου για τις Πανελλαδικές εξετάσεις προ των πυλών ... Μου είχε απαντήσει "... να διαβάζεις κι εγώ διαβάζω..." Και ναι διαβάζω! Και ναι πέρασα με την πρώτη φορά που έδωσα εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο και μάλιστα χρωστώ ένα τεράστιο ευχαριστώ και στην Βασιλική Μαλινδρέτου την καθηγήτρια στα Χρηματοοικονομικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (βλ. βιογραφικό : http://www.biblionet.gr/author ) που επίσης ερχόταν στα Γουέιτ Γουόρτζερς αλλά και που είχα τη τύχη να την έχω γειτόνισσα μου στην Αγία Παρασκευή και που μoυ έδωσε τα πολύτιμα φώτα της, πηγαίνοντας ένα απόγευμα στο σπίτι της τότε για να δηλώσω τις σχολές που ήθελα να ακολουθήσω στο μηχανογραφικό δελτίο κι ήταν κι αυτό ένα μυστικό της επιτυχίας μου...
*Ονειρεύομαι λοιπόν αφού ακριβώς στην ίδια ηλικία που ήμουν τότε βρίσκονται τώρα, το μονάκριβο μοναχοπαίδι μου ο Σοφοκλής μου, που πάντα είχε την πηγαία διαίσθηση, ο ποιητής μου, με το χιούμορ του καθώς και την περίεργη διανοητικά ωριμότητα ...στάδιο εξέλιξης μου οι γνώμες του... έχω μάθει πολλά από το παιδί μου και τον ευχαριστώ! έχοντας τα γονίδια μου και του πατέρα του που του βγάζω το καπέλο στο πως γνωρίζει να ελίσσεται πάντα διπλωματικά κι αυτό εύχομαι στη συνέχεια και στο γιο μου ! Kαθώς και η ανιψιά μου η Ιωάννα, με το όνομα κι έχοντας όλες τις χάρες της πανέξυπνης μαμάς μου... "το σπίρτο αναμμένο..." που την έλεγα εγώ.. την Λωξάντρα μας ή κινητό τσελεμεντέ οι φίλοι και συγγενείς μας... ! Περιμένοντας με λαχτάρα να έρθουν σπίτι μας και να μας υποσχεθούν πως θα διαβάσουν κι αυτά για τις Πανελλήνιες εξετάσεις τους την ερχόμενη χρονιά όπου θα έχουν τη βοήθεια και συμπαράστασή μου! Θα είμαι κοντά τους όποτε το ζητήσουν...και ζω να τους δω να κάνουν και τα δικά τους όνειρα πραγματικότητα !  

Υ.Γ.2 *Κι ενώ έχω επισκεφτεί το κατώφλι του νοσοκομείου Άγιος Σάββας-έχει δουλέψει για χρόνια εκεί η συγγραφέας- αρκετές φορές (για δικές μου εξετάσεις και θεματάκια...αλλά κι έχοντας νοσηλευτεί η μαμά μου εκεί..όπου πέθανε από καρκίνο στους λεμφαδένες ..) από το Δεκέμβριο** που αφαίρεσα ένα σπίλο πταίσμα χα ! Δεν ξέρω γιατί δεν μπόρεσα να πάω να πάρω τη βιοψία του παρόλο που με είχε διαβεβαιώσει ο εξαίρετος γιατρός μου-κι ως άνθρωπος ! ο καθηγητής και διευθυντής πλαστικής χειρουργικής Κόκκαλης-πριν φύγει με συνταξιοδότησή του ακριβώς τέλος Δεκέμβρη 2014- πως δεν είναι βασικοκκυταρικό καρκίνωμα που ήταν στο ίδιο ακριβώς σημείο το προηγούμενο μου- εάν και πάλι επιπόλαιο και θέμα ρουτίνας για τον Μεσογειακό πληθυσμό που ζούμε κι αρκετά τυχερή τότε πριν 10 χρόνια όπως μου είπαν αφού δεν κάνει μεταστάσεις κι ήταν πολύ μικρό, επιφανειακό δίπλα στο αριστερό μου αυτί και πάνω στον μυρμηγκιώδη σπίλο που έτσι είχα γεννηθεί ... σημαδεμένη επειδή είχε κλέψει ως έγκυος η μαμά μου έλεγε ένα κεράσι- και για τον λόγο αυτό συνέστησε να βγει... Ο ποιητής και δόκτωρ Ηλίας Κοπανάκης (βλ. σχετικό δημοσίευμά μου με το βιογραφικό του που κάνω αναφορά μόνο στο ένα από τα μεταπτυχιακά του αφού το άλλο το τελείωσε πρόσφατα και τον συγχαίρω κι από εδώ ....http://tehneskaigrammata.blogspot.gr/2014/12/blog-post_20.html )  ερχόμενος από Κρήτη με περίμενε μαζί με τη γυναίκα του εκείνες τις μέρες να με δει με καπέλο καθώς του είχα πει χαριτολογώντας ...που όμως είχα ρίξει τα μαλλιά μου και δεν φαινόταν το τσιροτάκι μου τελικά από την επεμβασούλα κι όπου μπόρεσα να του κάνω και την παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής "Ο ίσκιος του έρωτα" όπως του είχα υποσχεθεί και λέγοντας του "όπως και να είμαι..." (βλ. σχετική μου φωτογραφία https://www.facebook.com/photo.php ) και του χρωστώ την κριτική μου να την καθαρογράψω...

Υ.Γ.3** Το βιβλίο μου το έστειλε ως δώρο τις ημέρες που κανόνιζα με το γιατρό μου να πάω να με δει .. η αφιέρωση της συγγραφέως είναι 8/12/2014 λίγες μέρες μετά 19/12/2014 πήρα στα χέρια μου που τόσο περίμενα και το "Η Μερτζανή το δάκρυ της Θράκης " το βιβλίο της συγγραφέως Μάρθας Πατλάκουτζα (βλ. σχετικά μου δημοσιεύματα http://tehneskaigrammata.blogspot.gr ) . Το προηγούμενο χρόνο πάλι τέλος Δεκέμβρη της είχα παρουσιάσει τη "Ζαχάρα η Θύελλα της καρδιάς'' κι όπου μου είχε εκμυστηρευτεί πως έγραφε βιβλίο για τις ρίζες μας... Ήμασταν σε επικοινωνία κατόπιν βέβαια κι είχα τη τιμή και τύχη να μου στείλει το πρώτο κεφάλαιο του νέου της βιβλίου και να με ρωτήσει πως να το ονομάσει .. απαντώντας εγώ να δώσει τίτλο αυτόν που θα αγγίζει εκείνην και θα την συγκινεί .... το όνομα της γιαγιάς της είχε πει κατηγορηματικά ότι θα κράταγε όπως κι έκανε ... Προηγήθηκαν λοιπόν παρουσιάσεις άλλων βιβλίων όπως και η ποιητική συλλογή "..Κι όμως" της Έλενας Κατσαντώνη... η παρακολούθησή μου επίσης στο μεταπτυχιακό κύκλο στη σκηνική πράξη όπου διάβαζα ...  και δεν είχα το χρόνο να μυρίσω τα φύλλα*** του Έρωτα Μαίστρου ...  (*** πάντα έχω το βίτσιο ως πρώτη κίνηση ξεκινώντας να διαβάζω ένα βιβλίο (όπως το έχει και η συγγραφέας Μάρθα Πατλάκουτζα και το γράφει στη Ζαχάρα της..) αλλά και τα Πλατανόφυλλα του Μαίστρου του χωριού της μαμάς μου...αχ Έρωτας! με τη θάλασσά του  που τόσο πολύ μου θυμίζει η φωτογραφία που έχει βάλει η συγγραφέας μας στη σελίδα της !!!! Με ιδιαίτερη αισθητική και ρομαντισμό όπως πρωτοέγραψα ... Όπως γράφει και πάνω στην εκπληκτική φωτογρ. κάθε γυναίκα που θα το διαβάσει ανάλογα με τα βιώματά της θα βρει κομμάτι της στο βιβλίο που θα την αγγίξει ... Κάτι που δεν γνωρίζεις αγαπημένη μου είναι πως από 8 χρονών είχα δηλώσει πως ήθελα να γίνω ζωγράφος και πως από τότε μάλωσα με τη ξαδέλφη κολλητή μου φίλη Κατερίνα που είχαμε συνεννοηθεί να αγοράζω την Μανίνα ενώ εκείνη την Κατερίνα να τα ανταλλάσσουμε τα περιοδικά της ηλικίας μας ... εγώ προτιμούσα να αγοράζω από το περίπτερο τεύχη εγκυκλοπαίδειας περί τέχνης ζωγραφικής και διακόσμησης .... όσο δε ήμουν άνεργη έκανα λίγα μαθήματα ζωγραφικής και που θα συνεχίσω βέβαια αφού είναι η αγάπη μου... άρα με συνδέει κάτι ακόμα με την Νίνα ... καθώς επίσης αναφέρομαι και στην ανιψούλα μου Ιωάννα που δεν την χάρηκα και τα δύο αδελφάκια της (που μοιάζουν τόσο στους γονείς μου που δεν ζουν...) διότι δεν έχουμε καλές σχέσεις με τον αδελφό μου δυστυχώς κι όπου είχαν φύγει με το που ήρθα χωρίζοντας πίσω στο σπίτι μου ... ωστόσο πρόκειται να ξαναγυρίσουν ...
https://www.facebook.com/226569600873431/photos/a.231166543747070.1073741827.226569600873431/363745607155829/?type=1&theater)  

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Nα είσαι μαστ ή μαστ-εκ το μ(η)-είζων να ζήσεις 15/5/2013

http://angelina-place.com/

αποτιτανώσεις που σε φέρνουν να περνάς όλη τη διαδικασία να σκεφτείς είσαι ή δεν είσαι στην λίστα για να φύγεις...
και ήσουν μόνο 37 χρόνων... που με την ίδια αρρώστια μέσα σε δύο μήνες πάλης, πριν 3 χρόνια κόπηκε ο ομφάλιος λώρος σου παίρνοντας μαζί στους ουρανούς την μάνα  που σε έφερε στη ζωή... αγωνία και προσευχή για να ζήσεις... και να είσαι δυνατή να φροντίσεις το 5χρονο παιδί σου ...
να μπαίνεις για εξέταση στο γραφείο της καλύτερης γιατρού του Υγεία την Πατέρα και να ακούς να λέει  "φέραμε την μαμά να της κόψουν το στήθος" πού το άκουσε αλήθεια;
Κάνοντας γνωστό τηλεφωνικά την είσοδο της στο
νοσοκομείο είχε και τα "αδελφικά " λόγια : "Nα ψοφήσεις..."
Κι ενώ υπάρχει 1% για καρκίνο στους μαστούς στους άνδρες * να έχεις τον άλλον να εξετάζεται ο ίδιος λίγη ώρα πριν μπεις στο  χειρουργείο και να σου λέει την ώρα που σε αρπάζουν "εσύ το θέλησες ο γιατρός είπε να μην κάνεις την επέμβαση..."


Ναι επιλογή της υπήρξε όπως για την Αντζελίνα Τζολή το να αφαιρέσει μέρος του σώματός της για να μην νοσήσει απλά τελικά στάθηκε τυχερή και δεν χρειάστηκε να κάνει μαστεκτομή όπως έβλεπε στα διπλανά δωμάτια της πρώτης θέσης στον Άγιο Σάββα και ήταν πολλές οι ιστορίες που διαδραματίζονταν τότε... Ανάλογα της ιδιοσυγκρασίας του συντρόφου της κάθε γυναίκας είχαν ή δεν είχαν τον άντρα της ζωής τους μαζί τους σε αυτό τον αγώνα της επιβίωσης ...
Βέβαια οι εικόνες φρικτές ... Θυμάται τα λόγια γυναίκας που νοσηλεύονταν πίνοντας το καφέ της και συζητώντας το γιατί την χώρισε ο άντρα της και δεν ήταν εκεί ...Πολύ πιο εύκολα πλέον έδειχναν το ακρωτηριασμένο στήθος τους στο καφενείο από ότι πριν που δεν το έκαναν

 Το νοιάξιμο του δικού της συζύγου, έμεινε στο να βάλει πολιτικό μέσον για την καλύτερη διαμονή και να μπει σε παραμέριση της Λίστας Αναμονής του Γραφείου Κίνησης των Ασθενών (* κατά τα άλλα εξεταζόταν ο ίδιος )

Κι έχει βέβαια τις τύψεις της ακόμα και τώρα που πήρε τη θέση κάποιας που ήταν στο τελικό στάδιο

Όσο για την αντιμετώπιση για θέμα ρουτίνας ή γιατί δεν έδωσε ο άντρα της όπως του είχε πει το φακελάκι που ήταν δικά της χρήματα... : "Τι γίνεται με αυτήν;;; Πρέπει να κλείσουμε κι ακόμα να ξυπνήσει κι αυτός ο βήχας της δεν σταματά..." Τα λόγια του γιατρού της ...   και την έσκασαν κατά την μεταφορά στο κρεβάτι της κυριολεκτικά σαν καρπούζι μετά το χειρουργείο... Άνοιξε η τομή κι αιμορραγούσε ... Αμέσως ξανά πίσω και νομίζοντας πως είχε  ναρκωθεί φώναζε "αν ήταν εδώ η Πατέρα θα μου την έλεγε (για το ιατρικό του λάθος) ευτυχώς που δεν είναι ... κι έπρεπε να είχαμε τελειώσει τώρα... θα ξημερωθούμε εδώ σήμερα..."

Και τελικά δεν ήταν ο φόβος της εάν θα έδειχνε ακέραια κι αρτιμελής (εάν και την σκότωνε η σκέψη ως κοκέτα ...) ήταν η συνειδητοποίηση ότι μόνος έρχεσαι σε αυτή τη ζωή και μόνος φεύγεις...
Πετρούλα Σίνη 15/5/2013

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Εφετείο Αθήνα - Λαύριο



- "Και οι τελευταίοι έγιναν πρώτοι βρε Ιωάννα..." -"στα λέω εγώ Σταμάτη και δεν με ακούς ..." έλεγαν συχνά οι γονείς μου...

-"Όλη η κοινωνία κι όλη η Ελλάδα το λέει ότι αυτή η βερμούδα δεν σου πάει το καταλαβαίνεις;;; Eίσαι σαν τα παιδιά του Κουβαρά..." Μια και τελευταία φορά που μου είχε πει κάτι για το ντύσιμο μου ο πατέρας μου ... κι επειδή βιαζόμουν να φύγω με τις φίλες μου και βέβαια γελώντας μέχρι δακρύων εγώ δεν κάθισα να μου εξηγήσει .... κατόπιν έμαθα ότι δεν είχαν λεφτά να τους πάρουν παντελόνια και φορούσαν ότι τους έδιναν ή τα παλιά τους "τα παιδιά του Κουβαρά"...

-"Κορίτσι μου εσύ κι ένα τσιτάκι να φορέσεις, θα το αναδείξεις ..." ή "Τα ρούχα δεν κάνουν τον άνθρωπο ..." "...κι αν δεν είχα τη γούνα μου μέσα στο αυτοκίνητο κι επέστρεψα ... μα να μην με πιστεύουν ότι γνωρίζω τον ιδιοκτήτη που ο Βαγγελάκης μου μένει μαζί με το γιο του στην Σουτσάβα που σπουδάζουν Ιατρική μαζί..." "...εμένα που στην ουρά για Ρουμανία στο αεροδρόμιο που είχα μπει κατά λάθος σε άλλη μου φώναξαν... Κυρία Μιχαηλίδη, εσείς από εκεί..." θυμόταν η μαμά μου να μου λέει η θεία μου ... και συμπλήρωνε "....κι είχε νευριάσει τόσο πολύ το Εφετείο* που δεν την είχαν βάλει μέσα στο Ιντερκοντινένταλ με μια από τις πανάθλιες ρομπίτσες της που με αυτές κοιμόταν και με αυτές έβγαινε έξω ωστόσο οι τουαλέτες της από τον Γιάννη Βούρο κρέμονταν να τις βλέπουν οι ντουλάπες της ..." "Ρομπίτσες βέβαια της κάνει κι εκείνος ... τι να κάνει ο άνθρωπος...η καμπουρίτσα ** της δεν κρύβεται..." - "Αθηνά μόνο εγώ μπορώ και σε ντύνω έτσι!" τον θυμάμαι να της λέει σαν να είναι τώρα τον Γιάννη Βούρο ... που προς τιμήν του και μόνον φορούσε ρούχο του γιατί γνώριζε πως θα ήταν καλεσμένος στη δεξίωση της συννυφάδας της στους Χατζαλίδες...που η Μαιρούλα πάντα έκανε για τον κατά 20 χρόνια μικρότερο άντρα της Κώστα Μιχαηλίδη .. (το Χατζαλή ήταν το επίθετο της Μαίρης...) "Θεία την φώναζε στο σπίτι τους στην Αίγυπτο που την είχαν ψυχοκόρη όπου τελικά την παντρεύτηκε... πολλοί έλεγαν για την περιουσία της αλλά τελικά εκείνη δεν είχε τίποτα ..." Ο Κώστας ούτε για τον καπνό του δεν πήγαινε χωρίς την Μαιρούλα....(έλεγε η μαμά μου χαριτολογώντας...) Και βέβαια πάντα με την περίφημη Τζάγκουαρ του, που μικρή με είχαν πάρει μαζί τους για ένα γάμο στο Καβούρι εάν θυμάμαι καλώς της ανιψιάς τους Κόμησσας και με κοιτούσαν όλοι ή έτσι νόμιζα καμαρώνοντας εγώ στο πίσω κάθισμα ...Πάντως τώρα που το σκέφτομαι ... ίδιο στην Κερατέα αυτοκίνητο δεν πρέπει να κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή κι ούτε στην Αθήνα...Δεν ήθελα να πάω στις εν λόγω δεξιώσεις γιατί έπρεπε να κάθομαι τύπος και υπογραμμός όπως έλεγε η μαμά μου και δεν γνωρίζω το πως δικαιολογούσε την απουσία μου γιατί έπρεπε να γνωρίζει η Μαίρη το πόσοι θα ήμασταν βαριόταν και η μαμά μου να την παίρνει τηλ. να της επιβεβαιώσει εάν θα παρευρίσκεται με τον μπαμπά μου ωστόσο η Μαίρη ακολουθούσε πάντα το σαβουαρ βιβρ Αξέχαστο κι όταν όπως καθόμουν έξω και μου πρόσφερε παγωτίνι ένα από τα γκαρσόνια μη γνωρίζοντας ότι ήμουν της οικογενείας μου είχε πει συνωμοτικά " ... εάν γλιστρήσει το κρύσταλλο από τα χέρια χάθηκα ..." που παρ'ολίγον να του πέσει ! Κρυστάλλινοι επίσης οι περίφημοι πολυέλαιοι που κοσμούν την βίλα ... δεν έχω ξαναπάει από τότε και τυχαία είχα γνωρίσει στο Λαγονήσι που είχα βγει με κοινούς μας φίλους το ζευγάρι που την νοικιάζει κι όπου έλεγαν για τη τιμή ξεφτίλα ενοικίασης της .... δεν γνώριζαν ότι την έχει κληρονομιά ο ξάδελφός μου ... και τους έκανα γνωστό ότι την γνωρίζω καλά και ξέρω που βρίσκεται πχ το επίχρυσο σαλόνι καθώς και το στερεοφωνικό με τη διαμαντένια βελόνα και τα λοιπά και τα λοιπά ... "Το άφησα σε αυτή τη τιμή γιατί δεν γίνεται να το βάψω και να καθαρίσω το κτήμα των τόσων στρεμμάτων με τις φιστικιές ... " η απάντηση του ξαδέλφου μου..

Για την "Δυναστεία" που έλεγε η μαμά μου (για την οικογένεια της αδελφής του μπαμπά μου μια και για τον άντρα της υπήρξε η τρίτη του γυναίκα και μάλιστα στις περιβόητες δεξιώσεις τους ήταν στο κύριο τραπέζι με τους γονείς μου και οι τρεις γυναίκες του με τους συζύγους τους και τις πρώην πεθερές του ......) ένα βιβλίο το γράφω κάλλιστα-εάν έχω τη συγκατάθεση του ξαδέλφου μου- για την πανέξυπνη Θεία μου και μακάρι να της έμοιαζα που ο αδελφός μου για να με βρίσει με φωνάζει Αθηνάααααα * Εφετείο Αθήνα Λαύριο υπήρξε παρατσούκλι της θείας μου γιατί πηγαινοερχόταν στα δικαστήρια για να σώσει από καταπατήσεις κυρίως την περιουσίας μας ** το καμπουρίτσα το δεύτερο παρατσούκλι της που δεν τον γνώριζα όσο ζούσε...κι όντως είχε...

Και μια και σκεφτόμουν τον Γιάννη Βούρο που τον είδα για τελευταία φορά πριν χρόνια στο αεροδρόμιο των Σπατών κι εντελώς τυχαία.....

Ερχόταν στην Πέτα Κερατέας πάντα μαζί με τον συνεργάτη του Amin που του έκανε σαν καλλιτέχνης τα υπέροχα κεντήματα στις τουαλέτες του ... βρήκα καταπληκτική συνέντευξη που του πήρε ο Κωνσταντίνος Κασπίρης και ζήλεψα τόσο...http://fashionistas.com.gr/article.asp?id=7786 και το δεύτερο μέρος τηςhttp://fashionistas.com.gr/article.asp?id=7801