Εμφανιζόμενη ανάρτηση

Ποιητικές συλλογές με τη συμμετοχή της Πετρούλας Σίνη μέσα στο έτος 2015

Να ευχαριστήσω για μια ακόμη φορά που με τιμήσατε να με συμπεριλάβετε σε τρεις ποιητικές συλλογές μέσα στο 2015! Ήτοι -τον Όμιλο για την ...

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Δέσποινας Χατζή "Έρωτας μαίστρος" - Αχ Έρωτας Μαίστρος! βρίσκοντας την αρχή του νήματος .... Πετρούλας Σίνη


Τελειώνοντας το βιβλίο Έρωτας Μαίστρος μου άφησε μια γλυκιά θλίψη γιατί έφυγα από τον κόσμο του, που με περίσσια μαεστρία και ρομαντισμό, η συγγραφέας μας παρουσιάζει ... Αγαπημένη μου Νίνα -κι είναι σαν να τα γράφω στην ξαδέλφη μου Νίνα που μένει στην Μαίστρο Αλεξανδρούπολης! - μοιράζοντας μαζί μου τις καταστάσεις που πέρασες και σε σημάδεψαν..εάν και δεν είναι κοινές με τις δικές μου... ωστόσο η αγάπη σου και του συντρόφου σου για τη ζωγραφική περικλείει  και τη δική μου λατρεία γι'αυτήν... Κρατάω δε τα λόγια σου ..πως πρέπει να βιώσεις τον πόνο, σε όλο του το μεγαλείο... για να γευτείς χαρές της ζωής... Έπρεπε τελικά να μείνω σπίτι μόνη μου να πιάσω το νήμα της ζωής μου από την αρχή... να το ξετυλίξω να βρω την άκρη του... Και το βρήκα αφού σήμερα (ειδικά σήμερα!) έτσι νιώθω κοιτώντας το μέλλον μου και κάνοντας όνειρα...* Δεν το έβαλα κάτω αγαπημένη μου Νίνα έχω ένα παιδί κι όπως όλοι γνωρίζουμε γι'αυτά επιβάλλεται να κρατηθούμε... για τα παιδιά μας... Μια και δε ζει η μαμά μου να με συμβουλέψει έχω απάγκιο τα λόγια της γυναίκας που σε μεγάλωσε (της Φρόσως εν προκειμένω του βιβλίου... της Θείας μου της Αλεξάνδρας στη δική μου ζωή) αυτά θα θυμάμαι όσο ζω και θα προσπαθήσω, αυτές τις συμβουλές, καθώς και τις δικές σου να ακολουθήσω Νίνα μου αγαπημένη!  Δέσποινα Χατζή (βλ. σχετικά άρθρα μου με τη συγγραφέα καθώς και βιογραφικό της : http://tehneskaigrammata.blogspot.gr ευχαριστώ θερμά για το απίστευτο δώρο σου που με συντρόφεψε -γνωρίζεις όπως σου έγραψα σε μήνυμα πως σε διάβαζα αργά... απολαμβάνοντας... χωρίς να θέλω να κλείσω το βιβλίο ...- και μου έδωσε δύναμη να προχωρήσω με αισιοδοξία! Ο Μαίστρος μας δίνει πνοή να πορευτούμε με Έρωτα για ζωή!*

 Υ.Γ.1 * Συνέβαλε σε αυτό ένα τηλεφώνημα που είχα προηγούμενα κι όπου με διαβεβαίωσαν πως όλα βαίνουν καλώς και πως θα ξαναδουλέψω! Και τώρα μπορώ να ξαναδώ https://www.youtube.com/watch?v=lRNfFCg9zsg την κριτική στην πρώτη παρουσίαση του Έρωτα Μαίστρος από τον αγαπημένο μας παραμυθά Νίκο Πιλάβιο... (βλ. βιογραφικό του : http://www.paramithas.gr/bio/ ) τον οποίο θυμάμαι όταν ήμουν 17 χρονών ... που βρεθήκαμε δίπλα- δίπλα καθισμένοι να ακούσουμε τα μαθήματα διατροφής των Γουέιτ Γουότζερς του Χολαργού.. κι αφού άκουσα για το πρόγραμμα των ανδρών και κοιτώντας το δικό του που είχε στα χέρια του .... τον ζήλεψα τόσο που είχε περισσότερες μερίδες ψωμιού και φρούτων... χαχαχα και βέβαια του το είπα... συνεχίζοντας τη συζήτησή μας και ρωτώντας με, εάν διαβάζω λογοτεχνία... του έκανα γνωστό πως ναι, εάν και είχα τις εξετάσεις μου για τις Πανελλαδικές εξετάσεις προ των πυλών ... Μου είχε απαντήσει "... να διαβάζεις κι εγώ διαβάζω..." Και ναι διαβάζω! Και ναι πέρασα με την πρώτη φορά που έδωσα εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο και μάλιστα χρωστώ ένα τεράστιο ευχαριστώ και στην Βασιλική Μαλινδρέτου την καθηγήτρια στα Χρηματοοικονομικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (βλ. βιογραφικό : http://www.biblionet.gr/author ) που επίσης ερχόταν στα Γουέιτ Γουόρτζερς αλλά και που είχα τη τύχη να την έχω γειτόνισσα μου στην Αγία Παρασκευή και που μoυ έδωσε τα πολύτιμα φώτα της, πηγαίνοντας ένα απόγευμα στο σπίτι της τότε για να δηλώσω τις σχολές που ήθελα να ακολουθήσω στο μηχανογραφικό δελτίο κι ήταν κι αυτό ένα μυστικό της επιτυχίας μου...
*Ονειρεύομαι λοιπόν αφού ακριβώς στην ίδια ηλικία που ήμουν τότε βρίσκονται τώρα, το μονάκριβο μοναχοπαίδι μου ο Σοφοκλής μου, που πάντα είχε την πηγαία διαίσθηση, ο ποιητής μου, με το χιούμορ του καθώς και την περίεργη διανοητικά ωριμότητα ...στάδιο εξέλιξης μου οι γνώμες του... έχω μάθει πολλά από το παιδί μου και τον ευχαριστώ! έχοντας τα γονίδια μου και του πατέρα του που του βγάζω το καπέλο στο πως γνωρίζει να ελίσσεται πάντα διπλωματικά κι αυτό εύχομαι στη συνέχεια και στο γιο μου ! Kαθώς και η ανιψιά μου η Ιωάννα, με το όνομα κι έχοντας όλες τις χάρες της πανέξυπνης μαμάς μου... "το σπίρτο αναμμένο..." που την έλεγα εγώ.. την Λωξάντρα μας ή κινητό τσελεμεντέ οι φίλοι και συγγενείς μας... ! Περιμένοντας με λαχτάρα να έρθουν σπίτι μας και να μας υποσχεθούν πως θα διαβάσουν κι αυτά για τις Πανελλήνιες εξετάσεις τους την ερχόμενη χρονιά όπου θα έχουν τη βοήθεια και συμπαράστασή μου! Θα είμαι κοντά τους όποτε το ζητήσουν...και ζω να τους δω να κάνουν και τα δικά τους όνειρα πραγματικότητα !  

Υ.Γ.2 *Κι ενώ έχω επισκεφτεί το κατώφλι του νοσοκομείου Άγιος Σάββας-έχει δουλέψει για χρόνια εκεί η συγγραφέας- αρκετές φορές (για δικές μου εξετάσεις και θεματάκια...αλλά κι έχοντας νοσηλευτεί η μαμά μου εκεί..όπου πέθανε από καρκίνο στους λεμφαδένες ..) από το Δεκέμβριο** που αφαίρεσα ένα σπίλο πταίσμα χα ! Δεν ξέρω γιατί δεν μπόρεσα να πάω να πάρω τη βιοψία του παρόλο που με είχε διαβεβαιώσει ο εξαίρετος γιατρός μου-κι ως άνθρωπος ! ο καθηγητής και διευθυντής πλαστικής χειρουργικής Κόκκαλης-πριν φύγει με συνταξιοδότησή του ακριβώς τέλος Δεκέμβρη 2014- πως δεν είναι βασικοκκυταρικό καρκίνωμα που ήταν στο ίδιο ακριβώς σημείο το προηγούμενο μου- εάν και πάλι επιπόλαιο και θέμα ρουτίνας για τον Μεσογειακό πληθυσμό που ζούμε κι αρκετά τυχερή τότε πριν 10 χρόνια όπως μου είπαν αφού δεν κάνει μεταστάσεις κι ήταν πολύ μικρό, επιφανειακό δίπλα στο αριστερό μου αυτί και πάνω στον μυρμηγκιώδη σπίλο που έτσι είχα γεννηθεί ... σημαδεμένη επειδή είχε κλέψει ως έγκυος η μαμά μου έλεγε ένα κεράσι- και για τον λόγο αυτό συνέστησε να βγει... Ο ποιητής και δόκτωρ Ηλίας Κοπανάκης (βλ. σχετικό δημοσίευμά μου με το βιογραφικό του που κάνω αναφορά μόνο στο ένα από τα μεταπτυχιακά του αφού το άλλο το τελείωσε πρόσφατα και τον συγχαίρω κι από εδώ ....http://tehneskaigrammata.blogspot.gr/2014/12/blog-post_20.html )  ερχόμενος από Κρήτη με περίμενε μαζί με τη γυναίκα του εκείνες τις μέρες να με δει με καπέλο καθώς του είχα πει χαριτολογώντας ...που όμως είχα ρίξει τα μαλλιά μου και δεν φαινόταν το τσιροτάκι μου τελικά από την επεμβασούλα κι όπου μπόρεσα να του κάνω και την παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής "Ο ίσκιος του έρωτα" όπως του είχα υποσχεθεί και λέγοντας του "όπως και να είμαι..." (βλ. σχετική μου φωτογραφία https://www.facebook.com/photo.php ) και του χρωστώ την κριτική μου να την καθαρογράψω...

Υ.Γ.3** Το βιβλίο μου το έστειλε ως δώρο τις ημέρες που κανόνιζα με το γιατρό μου να πάω να με δει .. η αφιέρωση της συγγραφέως είναι 8/12/2014 λίγες μέρες μετά 19/12/2014 πήρα στα χέρια μου που τόσο περίμενα και το "Η Μερτζανή το δάκρυ της Θράκης " το βιβλίο της συγγραφέως Μάρθας Πατλάκουτζα (βλ. σχετικά μου δημοσιεύματα http://tehneskaigrammata.blogspot.gr ) . Το προηγούμενο χρόνο πάλι τέλος Δεκέμβρη της είχα παρουσιάσει τη "Ζαχάρα η Θύελλα της καρδιάς'' κι όπου μου είχε εκμυστηρευτεί πως έγραφε βιβλίο για τις ρίζες μας... Ήμασταν σε επικοινωνία κατόπιν βέβαια κι είχα τη τιμή και τύχη να μου στείλει το πρώτο κεφάλαιο του νέου της βιβλίου και να με ρωτήσει πως να το ονομάσει .. απαντώντας εγώ να δώσει τίτλο αυτόν που θα αγγίζει εκείνην και θα την συγκινεί .... το όνομα της γιαγιάς της είχε πει κατηγορηματικά ότι θα κράταγε όπως κι έκανε ... Προηγήθηκαν λοιπόν παρουσιάσεις άλλων βιβλίων όπως και η ποιητική συλλογή "..Κι όμως" της Έλενας Κατσαντώνη... η παρακολούθησή μου επίσης στο μεταπτυχιακό κύκλο στη σκηνική πράξη όπου διάβαζα ...  και δεν είχα το χρόνο να μυρίσω τα φύλλα*** του Έρωτα Μαίστρου ...  (*** πάντα έχω το βίτσιο ως πρώτη κίνηση ξεκινώντας να διαβάζω ένα βιβλίο (όπως το έχει και η συγγραφέας Μάρθα Πατλάκουτζα και το γράφει στη Ζαχάρα της..) αλλά και τα Πλατανόφυλλα του Μαίστρου του χωριού της μαμάς μου...αχ Έρωτας! με τη θάλασσά του  που τόσο πολύ μου θυμίζει η φωτογραφία που έχει βάλει η συγγραφέας μας στη σελίδα της !!!! Με ιδιαίτερη αισθητική και ρομαντισμό όπως πρωτοέγραψα ... Όπως γράφει και πάνω στην εκπληκτική φωτογρ. κάθε γυναίκα που θα το διαβάσει ανάλογα με τα βιώματά της θα βρει κομμάτι της στο βιβλίο που θα την αγγίξει ... Κάτι που δεν γνωρίζεις αγαπημένη μου είναι πως από 8 χρονών είχα δηλώσει πως ήθελα να γίνω ζωγράφος και πως από τότε μάλωσα με τη ξαδέλφη κολλητή μου φίλη Κατερίνα που είχαμε συνεννοηθεί να αγοράζω την Μανίνα ενώ εκείνη την Κατερίνα να τα ανταλλάσσουμε τα περιοδικά της ηλικίας μας ... εγώ προτιμούσα να αγοράζω από το περίπτερο τεύχη εγκυκλοπαίδειας περί τέχνης ζωγραφικής και διακόσμησης .... όσο δε ήμουν άνεργη έκανα λίγα μαθήματα ζωγραφικής και που θα συνεχίσω βέβαια αφού είναι η αγάπη μου... άρα με συνδέει κάτι ακόμα με την Νίνα ... καθώς επίσης αναφέρομαι και στην ανιψούλα μου Ιωάννα που δεν την χάρηκα και τα δύο αδελφάκια της (που μοιάζουν τόσο στους γονείς μου που δεν ζουν...) διότι δεν έχουμε καλές σχέσεις με τον αδελφό μου δυστυχώς κι όπου είχαν φύγει με το που ήρθα χωρίζοντας πίσω στο σπίτι μου ... ωστόσο πρόκειται να ξαναγυρίσουν ...
https://www.facebook.com/226569600873431/photos/a.231166543747070.1073741827.226569600873431/363745607155829/?type=1&theater)  

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Nα είσαι μαστ ή μαστ-εκ το μ(η)-είζων να ζήσεις 15/5/2013

http://angelina-place.com/

αποτιτανώσεις που σε φέρνουν να περνάς όλη τη διαδικασία να σκεφτείς είσαι ή δεν είσαι στην λίστα για να φύγεις...
και ήσουν μόνο 37 χρόνων... που με την ίδια αρρώστια μέσα σε δύο μήνες πάλης, πριν 3 χρόνια κόπηκε ο ομφάλιος λώρος σου παίρνοντας μαζί στους ουρανούς την μάνα  που σε έφερε στη ζωή... αγωνία και προσευχή για να ζήσεις... και να είσαι δυνατή να φροντίσεις το 5χρονο παιδί σου ...
να μπαίνεις για εξέταση στο γραφείο της καλύτερης γιατρού του Υγεία την Πατέρα και να ακούς να λέει  "φέραμε την μαμά να της κόψουν το στήθος" πού το άκουσε αλήθεια;
Κάνοντας γνωστό τηλεφωνικά την είσοδο της στο
νοσοκομείο είχε και τα "αδελφικά " λόγια : "Nα ψοφήσεις..."
Κι ενώ υπάρχει 1% για καρκίνο στους μαστούς στους άνδρες * να έχεις τον άλλον να εξετάζεται ο ίδιος λίγη ώρα πριν μπεις στο  χειρουργείο και να σου λέει την ώρα που σε αρπάζουν "εσύ το θέλησες ο γιατρός είπε να μην κάνεις την επέμβαση..."


Ναι επιλογή της υπήρξε όπως για την Αντζελίνα Τζολή το να αφαιρέσει μέρος του σώματός της για να μην νοσήσει απλά τελικά στάθηκε τυχερή και δεν χρειάστηκε να κάνει μαστεκτομή όπως έβλεπε στα διπλανά δωμάτια της πρώτης θέσης στον Άγιο Σάββα και ήταν πολλές οι ιστορίες που διαδραματίζονταν τότε... Ανάλογα της ιδιοσυγκρασίας του συντρόφου της κάθε γυναίκας είχαν ή δεν είχαν τον άντρα της ζωής τους μαζί τους σε αυτό τον αγώνα της επιβίωσης ...
Βέβαια οι εικόνες φρικτές ... Θυμάται τα λόγια γυναίκας που νοσηλεύονταν πίνοντας το καφέ της και συζητώντας το γιατί την χώρισε ο άντρα της και δεν ήταν εκεί ...Πολύ πιο εύκολα πλέον έδειχναν το ακρωτηριασμένο στήθος τους στο καφενείο από ότι πριν που δεν το έκαναν

 Το νοιάξιμο του δικού της συζύγου, έμεινε στο να βάλει πολιτικό μέσον για την καλύτερη διαμονή και να μπει σε παραμέριση της Λίστας Αναμονής του Γραφείου Κίνησης των Ασθενών (* κατά τα άλλα εξεταζόταν ο ίδιος )

Κι έχει βέβαια τις τύψεις της ακόμα και τώρα που πήρε τη θέση κάποιας που ήταν στο τελικό στάδιο

Όσο για την αντιμετώπιση για θέμα ρουτίνας ή γιατί δεν έδωσε ο άντρα της όπως του είχε πει το φακελάκι που ήταν δικά της χρήματα... : "Τι γίνεται με αυτήν;;; Πρέπει να κλείσουμε κι ακόμα να ξυπνήσει κι αυτός ο βήχας της δεν σταματά..." Τα λόγια του γιατρού της ...   και την έσκασαν κατά την μεταφορά στο κρεβάτι της κυριολεκτικά σαν καρπούζι μετά το χειρουργείο... Άνοιξε η τομή κι αιμορραγούσε ... Αμέσως ξανά πίσω και νομίζοντας πως είχε  ναρκωθεί φώναζε "αν ήταν εδώ η Πατέρα θα μου την έλεγε (για το ιατρικό του λάθος) ευτυχώς που δεν είναι ... κι έπρεπε να είχαμε τελειώσει τώρα... θα ξημερωθούμε εδώ σήμερα..."

Και τελικά δεν ήταν ο φόβος της εάν θα έδειχνε ακέραια κι αρτιμελής (εάν και την σκότωνε η σκέψη ως κοκέτα ...) ήταν η συνειδητοποίηση ότι μόνος έρχεσαι σε αυτή τη ζωή και μόνος φεύγεις...
Πετρούλα Σίνη 15/5/2013

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Εφετείο Αθήνα - Λαύριο



- "Και οι τελευταίοι έγιναν πρώτοι βρε Ιωάννα..." -"στα λέω εγώ Σταμάτη και δεν με ακούς ..." έλεγαν συχνά οι γονείς μου...

-"Όλη η κοινωνία κι όλη η Ελλάδα το λέει ότι αυτή η βερμούδα δεν σου πάει το καταλαβαίνεις;;; Eίσαι σαν τα παιδιά του Κουβαρά..." Μια και τελευταία φορά που μου είχε πει κάτι για το ντύσιμο μου ο πατέρας μου ... κι επειδή βιαζόμουν να φύγω με τις φίλες μου και βέβαια γελώντας μέχρι δακρύων εγώ δεν κάθισα να μου εξηγήσει .... κατόπιν έμαθα ότι δεν είχαν λεφτά να τους πάρουν παντελόνια και φορούσαν ότι τους έδιναν ή τα παλιά τους "τα παιδιά του Κουβαρά"...

-"Κορίτσι μου εσύ κι ένα τσιτάκι να φορέσεις, θα το αναδείξεις ..." ή "Τα ρούχα δεν κάνουν τον άνθρωπο ..." "...κι αν δεν είχα τη γούνα μου μέσα στο αυτοκίνητο κι επέστρεψα ... μα να μην με πιστεύουν ότι γνωρίζω τον ιδιοκτήτη που ο Βαγγελάκης μου μένει μαζί με το γιο του στην Σουτσάβα που σπουδάζουν Ιατρική μαζί..." "...εμένα που στην ουρά για Ρουμανία στο αεροδρόμιο που είχα μπει κατά λάθος σε άλλη μου φώναξαν... Κυρία Μιχαηλίδη, εσείς από εκεί..." θυμόταν η μαμά μου να μου λέει η θεία μου ... και συμπλήρωνε "....κι είχε νευριάσει τόσο πολύ το Εφετείο* που δεν την είχαν βάλει μέσα στο Ιντερκοντινένταλ με μια από τις πανάθλιες ρομπίτσες της που με αυτές κοιμόταν και με αυτές έβγαινε έξω ωστόσο οι τουαλέτες της από τον Γιάννη Βούρο κρέμονταν να τις βλέπουν οι ντουλάπες της ..." "Ρομπίτσες βέβαια της κάνει κι εκείνος ... τι να κάνει ο άνθρωπος...η καμπουρίτσα ** της δεν κρύβεται..." - "Αθηνά μόνο εγώ μπορώ και σε ντύνω έτσι!" τον θυμάμαι να της λέει σαν να είναι τώρα τον Γιάννη Βούρο ... που προς τιμήν του και μόνον φορούσε ρούχο του γιατί γνώριζε πως θα ήταν καλεσμένος στη δεξίωση της συννυφάδας της στους Χατζαλίδες...που η Μαιρούλα πάντα έκανε για τον κατά 20 χρόνια μικρότερο άντρα της Κώστα Μιχαηλίδη .. (το Χατζαλή ήταν το επίθετο της Μαίρης...) "Θεία την φώναζε στο σπίτι τους στην Αίγυπτο που την είχαν ψυχοκόρη όπου τελικά την παντρεύτηκε... πολλοί έλεγαν για την περιουσία της αλλά τελικά εκείνη δεν είχε τίποτα ..." Ο Κώστας ούτε για τον καπνό του δεν πήγαινε χωρίς την Μαιρούλα....(έλεγε η μαμά μου χαριτολογώντας...) Και βέβαια πάντα με την περίφημη Τζάγκουαρ του, που μικρή με είχαν πάρει μαζί τους για ένα γάμο στο Καβούρι εάν θυμάμαι καλώς της ανιψιάς τους Κόμησσας και με κοιτούσαν όλοι ή έτσι νόμιζα καμαρώνοντας εγώ στο πίσω κάθισμα ...Πάντως τώρα που το σκέφτομαι ... ίδιο στην Κερατέα αυτοκίνητο δεν πρέπει να κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή κι ούτε στην Αθήνα...Δεν ήθελα να πάω στις εν λόγω δεξιώσεις γιατί έπρεπε να κάθομαι τύπος και υπογραμμός όπως έλεγε η μαμά μου και δεν γνωρίζω το πως δικαιολογούσε την απουσία μου γιατί έπρεπε να γνωρίζει η Μαίρη το πόσοι θα ήμασταν βαριόταν και η μαμά μου να την παίρνει τηλ. να της επιβεβαιώσει εάν θα παρευρίσκεται με τον μπαμπά μου ωστόσο η Μαίρη ακολουθούσε πάντα το σαβουαρ βιβρ Αξέχαστο κι όταν όπως καθόμουν έξω και μου πρόσφερε παγωτίνι ένα από τα γκαρσόνια μη γνωρίζοντας ότι ήμουν της οικογενείας μου είχε πει συνωμοτικά " ... εάν γλιστρήσει το κρύσταλλο από τα χέρια χάθηκα ..." που παρ'ολίγον να του πέσει ! Κρυστάλλινοι επίσης οι περίφημοι πολυέλαιοι που κοσμούν την βίλα ... δεν έχω ξαναπάει από τότε και τυχαία είχα γνωρίσει στο Λαγονήσι που είχα βγει με κοινούς μας φίλους το ζευγάρι που την νοικιάζει κι όπου έλεγαν για τη τιμή ξεφτίλα ενοικίασης της .... δεν γνώριζαν ότι την έχει κληρονομιά ο ξάδελφός μου ... και τους έκανα γνωστό ότι την γνωρίζω καλά και ξέρω που βρίσκεται πχ το επίχρυσο σαλόνι καθώς και το στερεοφωνικό με τη διαμαντένια βελόνα και τα λοιπά και τα λοιπά ... "Το άφησα σε αυτή τη τιμή γιατί δεν γίνεται να το βάψω και να καθαρίσω το κτήμα των τόσων στρεμμάτων με τις φιστικιές ... " η απάντηση του ξαδέλφου μου..

Για την "Δυναστεία" που έλεγε η μαμά μου (για την οικογένεια της αδελφής του μπαμπά μου μια και για τον άντρα της υπήρξε η τρίτη του γυναίκα και μάλιστα στις περιβόητες δεξιώσεις τους ήταν στο κύριο τραπέζι με τους γονείς μου και οι τρεις γυναίκες του με τους συζύγους τους και τις πρώην πεθερές του ......) ένα βιβλίο το γράφω κάλλιστα-εάν έχω τη συγκατάθεση του ξαδέλφου μου- για την πανέξυπνη Θεία μου και μακάρι να της έμοιαζα που ο αδελφός μου για να με βρίσει με φωνάζει Αθηνάααααα * Εφετείο Αθήνα Λαύριο υπήρξε παρατσούκλι της θείας μου γιατί πηγαινοερχόταν στα δικαστήρια για να σώσει από καταπατήσεις κυρίως την περιουσίας μας ** το καμπουρίτσα το δεύτερο παρατσούκλι της που δεν τον γνώριζα όσο ζούσε...κι όντως είχε...

Και μια και σκεφτόμουν τον Γιάννη Βούρο που τον είδα για τελευταία φορά πριν χρόνια στο αεροδρόμιο των Σπατών κι εντελώς τυχαία.....

Ερχόταν στην Πέτα Κερατέας πάντα μαζί με τον συνεργάτη του Amin που του έκανε σαν καλλιτέχνης τα υπέροχα κεντήματα στις τουαλέτες του ... βρήκα καταπληκτική συνέντευξη που του πήρε ο Κωνσταντίνος Κασπίρης και ζήλεψα τόσο...http://fashionistas.com.gr/article.asp?id=7786 και το δεύτερο μέρος τηςhttp://fashionistas.com.gr/article.asp?id=7801