κι αν η φουρτούνα κόπασε τις πρώτες ημέρες του καλοκαιριού κάηκε στον ήλιο αυτό το τίποτα που σε άγγιζε Δεν την αγαπάς τη θάλασσα
τι να ερωτευτείς από αυτήν....
όταν όμως μέσα της έμπαινες φορούσες την μάσκα έκλεινες τα μάτια δεν ήθελες να βλέπεις έτσουζε στο αλάτι η αλήθεια και πάλευες με φανταστικούς εχθρούς, γοργόνες στοιχειά και τις σειρήνες που σε καλούσαν
γι'αυτές είσαι πάντα εκεί ψάχνοντας το άγνωστο μαγικό φως
"ανεβαίνοντας" σε λοφάκια που μπορείς να τα φτάσεις
Το τραγούδι της θάλασσας- Cancao Do Mar Στίχοι F. de Brito Μουσική: Ferrer Trindade
Βγήκα να χορέψω με τη βάρκα μου έξω, στην άσπλαχνη θάλασσα κι η θάλασσα με βρυχηθμό λέει ότι πήγα να κλέψω το δίχως ταίρι φως των τόσο όμορφων ματιών σου
Έλα, να μάθεις αν έχει δίκιο η θάλασσα Έλα, να δεις την καρδιά μου να χορεύει
Αν χορέψω στη βάρκα μου Δε θα βγω στην άσπλαχνη θάλασσα κι ούτε θα της πώ πού πήγα να τραγουδήσω, να χαμογελάσω, να χορέψω, να ονειρευτώ μαζί σου.
Canção do Mar
Fui bailar no meu batel Além do mar cruel E o mar bramindo Diz que eu fui roubar A luz sem par Do teu olhar tão lindo
Vem saber se o mar terá razão Vem cá ver bailar meu coração
Se eu bailar no meu batel Não vou ao mar cruel E nem lhe digo aonde eu fui cantar Sorrir, bailar, viver, sonhar contigo
Tο πιο υπέροχο απο τα fados του έρωτα.Ενα από τα πιο όμορφα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ.Και που από τις 2 εκτελέσεις, της Amalia Rodriguez και της Dulce Pontes, δεν ξέρεις ποιά να διαλέξεις. (Την μετάφραση των στίχων που είναι ενα πανέμορφο ποιημα την βρήκε τυχαία στο μπλογκ "ερωτας"... γράφει τα παραπάνω ο Γιώργος Σαρρής στο μπλογκ του http://giorgossarris.blogspot.gr/2010/02/dulce-pontes.html )
Δείτε σε προηγούμενο άρθρο μου βιογραφικό της Μαρίας Ρετάλη καθώς και αυτών που θα παρουσιάσουν το βιβλίο της : http://tehneskaigrammata.blogspot.gr/2013/06/blog-post_2633.html Για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Λόγου και πάθους αντιμαχία" της Μαρίας Ρετάλη από την Πετρούλα Σίνη : Mαρίας Ρετάλη "Λόγου και πάθους αντιμαχία" από μόνος του ο τίτλος σαγηνεύει... η ποίηση της φιλοσοφίας ήταν η πρώτη σκέψη μου! (και το έγραψα σχολιάζοντας όταν είδα το βιβλίο της Μαρίας Ρετάλη στο διαδίκτυο...)
ήταν 12/9/2011 όταν σχεδίαζε την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου της στο 2ο διαλεκτικό συμπόσιο του Παγκόσμιου Φιλοσοφικού φόρουμ... είχαν προηγηθεί συζητήσεις πάνω σε αυτό το θέμα όταν της ανέφερα το Πλάτωνας όχι Προζακ του Λου Μαρίνοφ( με είχε βάλει να το ξαναδιαβάσω ζητώντας μου στοιχεία για το βιβλίο... ιστοσελίδες κλπ )
"Το μυαλό αντιμάχεται την ψυχή..." όπως λέει η ίδια...
Μια ποιητική συλλογή που την διακρίνει η Αφαιρετικότητα με ελλειπτικές προτάσεις ...αξιοζήλευτο εκφραστικό μέσο! Μεστή όμως από νοήματα, που αποπνέει ΘΕΤΙΚΗ ΑΥΡΑ... ΠΟΣΟ πολύτιμη για τα σημερινά δεδομένα..
Όταν της ζήτησα να δημιουργήσω ένα βιντεάκι με ένα δικό της ποίημα... την έβαλα ν'ακούσει πάμπολλα μουσικά, κλασσικά κυρίως κομμάτια, που θα το πλαισίωναν μου είπε : "μόνο να μην είναι καταθλιπτικό και να μην σε κοιμίζει... "
Έτσι είναι η ποιήτρια γεμάτη ζωντάνια και θΕΛΕΙ και την ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ απλόχερα με το γραπτό της λόγο και τους πίνακές της...
Πολύχρωμες οι λέξεις της συγγραφέα σε ταξιδεύουν με εικαστική προσέγγιση, όπως τα έργα της ως ζωγράφος...
Η ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΗ Μαρία Ρετάλη ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ με τις λέξεις όπως ΓΡΑΦΕΙ ΠΟΙΗΣΗ με τους πίνακες της... ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ Λόγου και πάθους αντιμαχόμενα ... Μας θυμίζει το γνωστό ρητό του Λυρικού ποιητή :« Η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση, ενώ η ποίηση είναι ομιλούσα ζωγραφική». Σιμωνίδης Ο Κείος (556-468 πΧ)
" Πού ήταν κρυμμένα μέσα μου τόσα τραγούδια;
Στο σεισμό το ηφαίστειο ενεργοποιήθηκε,
έσκασε με πάταγο,
γέμισε ο κόσμος λέξεις, τα συναισθήματα γίνανε ποτάμι.
Οι πηγές τους είναι στην ψυχή μου.
Χιλιάδες μπαλίτσες καυτής λάβας έσπασαν το κεφάλι μου,
ανέβηκαν το φεγγάρι,
γίνανε γράμματα, φθόγγοι, λέξεις για να χυθούν στον ωκεανό"Μαρίας Ρετάλη ΕΚΡΗΞΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ.
Δεν είναι η απώλεια η αίσθηση ότι τον Παράδεισο που είχαμε τον χάσαμε…
Είναι η γνώση ότι δεν το είχαμε βρει ποτέ… και ότι τελικά Παράδεισος δεν υπάρχει…
Πώς με τρομάζει το μυστικό κομμάτι του εαυτού μου…
Τα κρυμμένα για χρόνια άγνωστα ένστικτα, τα ξεχασμένα, καλά κρυμμένα κάτω από συμβατικές συμπεριφορές…
Φοβάμαι αυτό που είμαι και δεν το ξέρω…
Φοβάμαι αυτό που είσαι και δεν το ξέρεις…
Σου έταξα τον Παράδεισο μα πώς να σ’τον δώσω αφού δεν τον έχω και δεν γνωρίζω πως είναι…ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ Μαρίας Ρετάλη
Φεγγάρι μου ολόφωτο, σε κοιτάζω κατάματα,
με τυφλώνει η λάμψη σου, με μαγεύει το φως σου
μ'αναρωτιέμαι τι κρύβει η πίσω πλευρά του νου σου" το ποίημά της Μαρίας Ρετάλη η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ.
Εμάς τις γυναίκες που γεννηθήκαμε σε χρόνια γεμάτα ταμπού, μας αγγίζει η ποίησή της...
Και η Μαρία μια επαναστάτρια ως Λατίνα- όπως την είπα θαυμάζοντας την κάποια στιγμή, χωρίς να ξέρω τότε τη σχέση της με την Ιταλία και τα συχνά της ταξίδια στη γείτονα χώρα..-...
ΒΟΥΤΑ το δεξί της χέρι ακολουθώντας την καρδιά που πάλλεται... ΔΙΨΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ...ΓΕΜΑΤΗ ΜΕ ΖΩΗ! .., στο κόκκινο χρώμα του ΠΑΘΟΥΣ! κι ΑΝΤΙΜΑΧΕΤΑΙ τα καταπιεσμένα πρότυπα, που κρατούν το γυναικείο της ρόλο δέσμιο... η ψυχή (με το μυαλό και την λογική) παλεύουν διαρκώς ΜΕ ΤΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ...Κοιτάξτε τον πίνακα της Μαρίας στο εξώφυλλο του βιβλίου...
η σκέψη- η ψυχή της στο κεφάλι, ένα πουλί που σκύβει να κατασπαράξει το ψάρι -λαχτάρα,... τα ένστικτα... σε όλους τους πίνακες θα βρείτε αυτά τα σημειολογικά στοιχεία... καθώς και στα ποιήματά της
"Βαθύσκιωτη ιτιά αλλοτινού καιρού πού είναι τα πουλιά σου;
Πού είναι τ'αγρίμια σου;
Πού είναι τα παιδιά σου;
Eρημιά- μοναξιά. " Μαρίας Ρετάλη ΜΟΝΑΞΙΑ...
"Φωνές πουλιών,
γέλια παιδιών
πως έκλεισες ψυχή μου
την πόρτα στην άνοιξη..." το ποίημά της Μαρίας Ρετάλη ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ
όμως η άνοιξη είναι έξω...ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ!
...καθησυχάζοντας μας με τόση μουσικότητα στο ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ
" Γαλήνεψε ψυχή μου
γαλήνεψε ...
Ο Οδυσσέας πήρε το γυρισμό για την Ιθάκη" Μαρία Ρετάλη
"Απομυθοποίηση" Μαρίας Ρετάλη από την ποιητική της συλλογή "Λόγου και Πάθους αντιμαχία" Το βίντεο δημιούργησε η Πετρούλα Σίνη . Οι πίνακες και η ποίηση είναι της ζωγράφου - ποιήτριας Μαρίας Ρετάλη
Αστείρευτη πηγή έμπνευσης για όλους μας κι ας μου επιτραπεί να προσθέσω ένα δικό μου ποίημα ως επιστέγασμα των παραπάνω...
Ο τίτλος του : ...και είπαν θα πετάξουν τις μάσκες - από έργο της ζωγράφου Μαρίας Ρετάλη με τίτλο Ανάγκη Επίφασης το οποίο έχει κλαπεί
πρόσωπα σαγηνευτικά με μάσκες ανέκφραστες στα καθωσ-πρέπει και τα μη... γυναίκες αιχμάλωτες και είπαν να πετάξουν τις μάσκες να γίνουν φίλες στα καλά κρυμμένα μυστικά να γίνουν αδελφές
πίσω μπλε της θάλασσας να πλέουν ψάρια λαχτάρας εκείνα μιλούν για ασάλευτα κορμιά κατάρας
ψεύτικος αντικατροπτισμός λάβας γαλήνιας ένα μαχαίρι στα πιστεύω μιας καρδιάς πειθήνιας
στα μελλούμενα του καφέ περιστέρι είδησης απέναντι στο ριζικό πιράνχας συνείδησης
ένα με το δέρμα κακομοιριά κανακεύγοντας το κόκκινο του πάθους μια ανατολή περιμένοντας
στη δύση του το αίμα αναβλύζει να εκραγεί που θα σκότωνε, θα τσάκιζε την υποταγή ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΣΙΝΗ
Εύχομαι με πολλές εκδόσεις το πρώτο της ποιητικό παιδί και περιμένουμε με αδημονία τη νέα της ποιητική συλλογή όπου έχω τη τιμή ένα ποίημά της να είναι γραμμένο για μένα, για να με εμψυχώσει !!! "Τα αστέρια της ψυχής μου τα έδωσα στους ανθρώπους..."όπως γράφει η ίδια- απόσπασμα από τον ΑΝΑΣΤΡΟ ΟΥΡΑΝΟ Έτσι είναι η γλυκιά ποιήτρια δίνεται ολόκληρη... καταθέτει τη ψυχή της για όλους μας!
Πετρούλα Σίνη
Για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Μαρίας Ρετάλη 3/7/2013 όπου σας περιμένουμε!