Παραπάτησε κι έπεσε με το κεφάλι από ύψος ενός μέτρου πάνω στην αιχμηρή πέτρα που σφράγιζε, το πιάτο- καπάκι, στο μεγάλο παλιό κιούπι με τις ελιές.
Όταν τον είδα σε αφασία στο κρεβάτι με μελανιασμένο το προσωπάκι του, εξαφανίστηκα...
Με έψαχναν σε όλη την Αγία Παρασκευή... έκλαιγα ασταμάτητα, από το σοκ έτρεμα...
Όταν σουρούπωνε με βρήκε η Θεία Ραλλού να κάθομαι -δύο σπίτια πιο κάτω- σ'ένα πεζούλι επί της Πελοποννήσου, κρυμμένη πίσω από το πεύκο, με καλόπιασε, μου είπε "Πού ήσουν όλη την ημέρα μέσα στο κρύο; Θα αρρωστήσεις ... ηρέμησε μην κλαις κοριτσάκι μου ήταν η κακή στιγμή δεν φταις εσύ ...η Κατερίνα είδε ότι σκουντούφλισε σε πέτρα..."
" Είχε Άγιο" είπε η μαμά "τι μέρα ήταν; Xμ της Αγίας Βαρβάρας ... "
Από τότε όσο ζούσε άναβε κεράκι στην Αγία Βαρβάρα που σώθηκε ο γιος της και διατηρούσε το θρακιώτικο έθιμο της βαρβάρας που έφερε από το χωριό της τη Μαίστρο της Αλεξανδρούπολης.
Κεραμικό Πετρούλας Σίνη -Καλόγρια σε στάση προσευχής- είναι
μικρούλα σαν μινιατούρα μικρότερη από μια παλάμη
Σύμφωνα με την περσική μυθολογία, υπάρχει μια μαγική πέτρα που τη βάζεις μπροστά σου και της λες όλα σου τα βάσανα, τους πόνους, όλα σου τα μυστικά... Μέχρι που μια μέρα η πέτρα σκάει, σπάει, εκρήγνυται. Κι εκείνη ακριβώς τη μέρα λυτρώνεσαι. Σε αυτό στηρίχθηκε ο Ατίκ Ραχίμι γράφοντας καταρχήν το βιβλίο του "Η Πέτρα της Υπομονής " και κατόπιν σκηνοθετώντας το, έκανε την μεταφορά του σε ταινία. Διαβάστε περισσότερα στο ιστολόγιο μου που έγραψα άρθρο στις 19/4/13 http://tehneskaigrammata.blogspot.gr/2013/04/blog-post_5965.html
Επιμονή = Υπομονή
(ή Η Πέτρα της υπομονής) Κι αν σκύβοντας το κεφάλι μου προσευχήθηκα
Α. Αλλαγή του ονόματος του ιστολογίου μου σε "Άθυρμα" από "παιχνίδι για τις χάντρες" ομοτίτλου βιβλίου του Έρμαν Έσσε- που είχα στην αρχή κι όπου εξηγώ το γιατί στο γιο μου με σχετική μου δημοσίευση http://petroulasini.blogspot.gr/2012/06/blog-post_02.html - ωστόσο διαβάζοντας ανάρτηση της Γλυπτογράφου & Γλύπτριας netsuke Μαρίας Κ. Γκίζη 1. η οποία έκανε αναφορά σε ατομική της έκθεση του 2012 με τίτλο Ελλήνων Άθυρμα. Είδα πως η λέξη αυτή με αντιπροσωπεύει καλύτερα για την ανάλυση της θεωρίας περί παιγνίων ως και οικονομόλος που είμαι...2.
*Άθυρμα-το παιγχνίδι ή η πράξη που γίνεται για ψυχαγωγία. Η λέξη βρίσκεται στον Όμηρο-Ιλιάδα και Οδύσσεια. Στην αισθητική και την φιλοσοφία, δηλώνει την ψυχική ενέργεια την άγουσα τον καλλιτέχνη ή ποιητή στην δημιουργία του έργου του και τα από του έργου του προκαλούμενα συναισθήματα στην ψυχή του θεατή, ακροατή ή αναγνώστη.
Πετρούλα Σίνη Δεν ήξερα την λέξη Άθυρμα πάντως με αυτό το σκεπτικό έχω ονομάσει το μπλογκ μου παιχνίδι με τις χάντρες- από το τίτλο του βιβλίου του Έρμαν Εσσε- στο οποίο κάνω καταθέσεις ψυχής "εκτελώντας"- την σκοτώνω ή εκτελώ τον πονο μου παίζοντας με τις λέξεις- την ποίηση χαχαχα γιατί ποιήτρια δεν είμαι 16 Νοεμβρίου 2013 στις 3:06 π.μ.
π.χ. «Δεν έχει ισχυρή προσωπικότητα. Είναι άθυρμα στη βούληση των ισχυρών»
"Άθυρμα-το παιγχνίδι ή η πράξη που γίνεται για ψυχαγωγία. Η λέξη βρίσκεται στον Όμηρο-Ιλιάδα και Οδύσσεια. Στην αισθητική και την φιλοσοφία, δηλώνει την ψυχική ενέργεια την άγουσα τον καλλιτέχνη ή ποιητή στην δημιουργία του έργου του και τα από του έργου του προκαλούμενα συναισθήματα στην ψυχή του θεατή, ακροατή ή αναγνώστη."Maria Ghisi
Το παιχνίδι ...Τεχνοπαίγνια ( Περι-ποίησης - στο-χαζο-ντας ) "Το «Παιχνίδι με τις χάντρες» (1943) του Έρμαν Έσσε αποτελεί κατά πολλούς το αριστούργημά του.Οι κανόνες αυτού του παιχνιδιού συνιστούν ένα είδος υψηλά ανεπτυγμένου αποκρυφιστικού γλωσσικού οργάνου που το συγκροτούν πλήθος επιστήμες και τέχνες, ειδικότερα όμως τα Μαθηματικά και η μουσική και έχει την ικανότητα να αποκαθιστά σχέσεις ανάμεσα στο περιεχόμενο και τα πορίσματα όλων σχεδόν των γνωστικών συστημάτων. Έτσι είναι ένας τρόπος να παίξει κανείς ελεύθερα με το σύνολο των περιεχομένων και αξιών του πολιτισμού μας και ο κάτοχος της γνώσης του παιχνιδιού αναδεικνύεται σε Μάστορα, Δάσκαλο, Μάγιστρο, Μύστη και οι μεταρσιώσεις σε επίπεδο διαλογισμού που χαρακτηρίζουν ολόκληρο το μυθιστόρημα, μόνο και μόνο για ν' αναδείξουν τον κάτοχο της γνώσης του παιχνιδιού σε Μάστορα, σε Δάσκαλο, σε Μάγιστρο, σε Μύστη. Ο Μάγιστρος των Αγώνων του Παιχνιδιού με τις Χάντρες, η δράση του οποίου τοποθετείται στο απώτερο μέλλον, αποτελεί καθ’αυτός τη συμπύκνωση, μα και επιτομή, ολόκληρου του ευρωπαϊκού πνεύματος που οδήγησε, με τον άτεγκτο ορθολογισμό του, στις ανθρωποσφαγές του Α´ και του Β´ Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτό ακριβώς το πνεύμα απαρνείται και καταγγέλλει ο Μάγιστρος Γιόζεφ Κνεχτ, κεντρικός ήρωας του Παιχνιδιού με τις Χάντρες, ύστατο και πνευματικότερο απ' όλα τ' άλλα δημιουργήματα του μεγάλου μυθιστοριογράφου." Έρμαν Έσσε
Νίκος Καζαντζάκης / ΑΣΚΗΤΙΚΗ -Salvatores Dei : Σε άξαφνες φοβερές στιγμές αστράφτει μέσα μου: "Όλα τούτα είναι παιχνίδι σκληρό και μάταιο, δίχως αρχή, δίχως τέλος, δίχως νόημα". O νους: "Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν΄ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου." Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: "Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν΄ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!" Ο νους: "Λαγαρό κι ανέλπιδο είναι το μάτι μου και θεάται τα πάντα. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μου.
Hράκλειτος : “Αιών παίς εστί παίζων πεσσεύων. Παιδός η βασιληίη” (Ο Αιώνας (ο χρόνος) είναι ένα παιδί που παίζει ζάρια, δικιά του είναι η βασιλεία)
Για την κατά μέτωπο σύγκρουση με τις λέξεις κι όχι "αγοράζοντας οικόπεδο" ήτοι λοξοδρομώντας για να αποφύγεις τον κίνδυνο ή πέφτοντας από τον βράχο όπως ο Τζέιμς Ντιν διαβάστε επίσης το παιχνίδι της κότας https://en.wikipedia.org/wiki/Chicken_%28game%29
Στην δεκαετία του 1950 , είχε κάνει πάταγο μια ταινία του Νικολας Ρει «Επαναστάτης χωρίς αίτια»,όπου ο πρωταγωνιστής Τζέιμς Ντην ενσάρκωνε το αρχέτυπο του αντικομφορμιστή καταραμένου ήρωα .Οι δυο πρωταγωνιστές της ταινίας σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι οδηγούν ο καθένας το αυτοκίνητο του σε ένα γκρεμό και ο πρώτος που θα έστριβε θα ήταν ο χαμένος . Το παιχνίδι είναι μια κατάσταση πρόκλησης ανάμεσα σε δυο άτομα εν όψει ενός κίνδυνου , όπου η μεταφορά της «κότας» αποδίδεται σε αυτό το άτομο , το πιο δειλό , που παραδίδεται πριν το άλλο. Η διατύπωση αναλυτικά έχει ως έξης: Δυο οδηγοί τρέχουν ο ένας προς τον άλλο με μεγάλη ταχύτητα .Καθένας τους πρέπει να αποφασίσει την τελευταία στιγμή αν θα στρίψει η όχι δεξιά για να αποφύγει την σύγκρουση .Έχουμε λοιπόν τις εξής πιθανές περιπτώσεις : 1. Κανένας από τους δυο δεν στρίβει και γίνεται η σύγκρουση. Αυτή είναι η χειρότερη περίπτωση και αποδίδεται η τιμή 0 πόντους γοήτρου και για τους δυο παίκτες. 2.Και οι δυο οδηγοί στρίβουν την τελευταία στιγμή αποφεύγοντας την σύγκρουση. Αυτό είναι ένα κάλο αποτέλεσμα, ίδιο και για τους δυο παίκτες , αν και χάνουν το γόητρο τους και κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί νικητής . Αποδίδεται λοιπόν η τιμή 2 πόντους γοήτρου σε κάθε παίκτη. 3.Ο ένας από τους παίκτες στρίβει και ο άλλος όχι. Ο πρώτος χάνει το «γόητρο» του και παίρνει την τιμή 1 πόντος γοήτρου , ενώ ο άλλος θεωρείται νικητής του παιχνιδιού και παίρνει την τιμή 6 πόντους γοήτρου. Ο ακόλουθος πίνακας συνοψίζει :
Η ανάλυση της κατάστασης δείχνει πως αν οι δυο παίκτες τείνουν να αποκομίσουν το μεγαλύτερο όφελος , δηλαδή να μην στρίψουν, για να προσπαθήσουν να πάρουν την τιμή 6, το αποτέλεσμα θα είναι το χειρότερο και για τους δυο. Αυτό όμως θα είναι το καλύτερο και για τους δυο αν αποφασίσουν να στρίψουν , αλλά τότε κανένας δεν θέλει να το κάνει πριν από τον άλλο , καθότι έτσι θα πάρει μόνο 1 αντί για 6 που θα πάρει ο αντίπαλος . Το παιχνίδι μπορεί να αναλυθεί με όρους συνεργασίας , και σε αυτήν την περίπτωση το ναστρίψουν θα θεωρηθεί συνεργασία το να μην στρίψουν θα θεωρηθεί προδοσία. Η συνεργασία μεταφράζεται σε ένα καλό συνολικό αποτέλεσμα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι το παιχνίδι αποτελεί μια μορφή σύμπραξης , όπου καθένας από τους συμμετέχοντες προσπαθεί να καθυστερήσει ως την τελευταία στιγμή την υπαναχώρηση για να αποτρέψει την καταστροφή, προκειμένου να αναγκάσει το άλλο να παίξει ορθολογικά ( σε αυτήν την περίπτωση να στρίψει) και να είναι αυτός που θα αποτρέψει την σύγκρουση. Μια άλλη πτυχή αυτού του παιχνιδιού είναι ο ρόλος που παίζει η καθοριστική εκείνη κίνηση που θα πείσει τελικά για την στρατηγική που πρέπει να χρησιμοποιηθεί προτού ακόμα αρχίσει το παιχνίδι , όπως για παράδειγμα να μπλοκάρει ο οδηγός το τιμόνι για να μην μπορεί να το στρίψει και να αναγκάσει τον άλλο (άτεγκτη στάση συγκεκριμένου πολιτικού χώρου) να υιοθετήσει την αντίθετη στρατηγική, υποχρεώνοντας τον να στρίψει για να αποφύγει την σύγκρουση. Κάθε ομοιότητα με την πολιτική κατάσταση και τα ελληνικά κόμματα είναι ...τυχαία. Περισσότερα για το παιχνίδι της κότας : http://en.wikipedia.org/wiki/Chicken_%28game%29(πηγη http://mathhmagic.blogspot.gr/2012/05/blog-post_14.html )
Tα παραπάνω δε σημαίνει ότι τα ασπάζομαι τα χρησιμοποιώ αλληγορικά με συμβολισμό.
Μία από τις αρχές που με δίδαξε η μητέρα μου είναι να χαμογελάω για ότι δυσκολία και να περνώ κι αφού μου έλειπε ως φοιτήτρια είχα ζωγραφίσει πάνω στο καθρέφτη της τουαλέτας ένα χαμογελάκι και δίπλα το καλημέρα να μου το θυμίζει... έτσι έκανα και σήμερα... να μου θυμίζει ότι στην κακία των ανθρώπων απαντώ με καλοσύνη να μου θυμίζει τα λόγια της "επειδή εσύ είσαι εντάξει μη νομίζεις ότι όλοι είναι αγνοί στις προθέσεις τους και φίλοι σου..." ναι δεν υπάρχει η ανιδιοτελή συμπόρευση τελικά κι αν λοξοδρόμησα αφήνοντας πίσω μερικές από τις αξίες μου ήταν γιατί βρέθηκαν οι λάθος άνθρωποι στο δρόμο μου... ήταν γιατί δεν άντεξα την μοναξιά... ήταν για να λερωθώ να τσαλακώσω τα πιστεύω μου και να δω πλέον καθαρά ότι πάλι σε αυτές καταλήγω, μαζεύω ξανά ένα ένα τα κομμάτια τους που έχτισαν την διαφορετικότητά μου , παίρνω τα μαθήματα αυτοσεβασμού μου και δεν περιμένω να αλλάξω τους άλλους άλλωστε η προσωπικότητά μας έχει διαμορφωθεί μέχρι τα 18 μας.. πάντα τους δικαιολογώ γιατί λειτουργούν σύμφωνα με τα άσχημα βιώματά τους ... τους λυπάμαι μόνο γιατί οι καταστάσεις που έζησαν τους οδήγησαν σε συναισθηματική αναπηρία... όποιος μου ζήτησε την βοήθειά μου την είχε κι αν ένα καλό μου έκαναν έγινα χαλί και με πάτησαν...είναι η δύναμη του χαρακτήρα μου κι όχι αδυναμία όλα έχουν όμως και το όριο τους κι όταν το ξεπερνούν παρ'όλο που έχω διαβάσει τόνους βιβλίων ψυχολογίας έγινε για να βρίσκω την δική μου ισορροπία ... από εκεί και πέρα υπάρχουν μόνο οι ειδικοί και για εμένα και για όλους μας ...
Κριτική της Πετρούλας Σίνη για το βιβλίο της Νατάσας Γκουτζικίδου "Το μυστικό των αλόγων η επιστροφή" εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Άνοιξα το βιβλίο το μεσημέρι τις 28/8/2013 στην παραλία Τσονίμα Κερατέας όπου κόντεψα να πάθω ηλίαση διαβάζοντας το και το ξαναέπιασα χθες το βράδυ ξενυχτώντας με... δεν το έχω τελειώσει ακόμη βρίσκομαι στη σελίδα 213 αλλά δεν ξέρω γιατί... θέλησα να μεταφέρω τον ενθουσιασμό μου εκφράζοντας μερικές σκέψεις με όλο το σεβασμό στην συγγραφέα.
Όπως ο Ουμπέρτο Έκο στο "Επιμύθιο" του "όνομα του ρόδου" γράφει ότι είχε κάνει μελέτη της μονής ώστε ο διάλογος μεταξύ δύο μοναχών να διαρκεί όσο να διασχίσουν ένα διάδρομο, έτσι και η Νατάσα Γκουτζικίδου υποθέτω πως πρέπει να έχει μελετήσει το ιπποφορβείο ή να έχει ζήσει μέσα σε αυτό... είναι τέτοιες οι περιγραφές που δίνει του χώρου, της μαγευτικής φύσης τόσο στενά ενταγμένα στη σκέψη των ηρώων της και στα μάτια τους καθώς επίσης και των λεπτομερών κινήσεων των αλόγων -που μου θύμισε τον Τζακ Λόντον στο "Κάλεσμα της άγριας φύσης"-
Νομίζεις δε ότι μια ταινία εξελίσσεται μπροστά σου... κάλλιστα μπορεί να μεταφερθεί στον κινηματογράφο! Σε κρατά με κομμένη την ανάσα σαν ένα θρίλερ για το ποιος δηλητηριάζει τους πρωταγωνιστές της ... για το ποιος κρατά το μυστικό των αλόγων, σαν να διαβάζουμε ένα βιβλίο του Νταν Μπράουν. Κι επειδή έκανα αναφορά πιο πάνω για τον Έκο ... το βιβλίο δεν είναι δύσκολο να διαβαστεί όπως πρέπει να είσαι ήρωας μέχρι να περάσεις τις πρώτες 80 σελίδες του όνομα του ρόδου. Είναι η δεύτερη φορά που καθηλώθηκα "ταξιδεύοντας με ούριους ανέμους "-η αφιέρωση της Νατάσας στο βιβλίο μου υπογράφοντας το- η πρώτη ήταν με το άρωμα του Πατρικ Ζίσκιντ που το διάβασα σε μια βραδιά
. Πετρούλα Σίνη 31/8/2013
Μήνυμα περι-ποίησης για "σωφέρ " που κάποτε άνοιγαν την πόρτα σαν ιππότες ... περί καλλωπισμού λοιπόν ο λόγος αναμφισβήτητα ή η τέχνη του να μεταμορφώνεται σε γυναίκα "Εξ όνυχος τον λέοντα" επί αρχαιοτάτων χρόνων και η Κλεοπάτρα στο γάλα της ... η ιεροτελεστία των ωρών που περνά στο καθρέφτη χωρίς κατάθλιψη για να πάρει μέρος στο παιχνίδι της κομψότητας... -στην κατάθλιψη δεν τηρούνται οι όροι της στοιχειώδους υγιεινής- για να γίνεται θελκτική στον άνδρα που την συνοδεύει, τιμή του και καμάρι του... Συνοδοί επίσης κυκλοφορούν κι επί παρ-αγγελίας
κι αν η φουρτούνα κόπασε τις πρώτες ημέρες του καλοκαιριού κάηκε στον ήλιο αυτό το τίποτα που σε άγγιζε Δεν την αγαπάς τη θάλασσα
τι να ερωτευτείς από αυτήν....
όταν όμως μέσα της έμπαινες φορούσες την μάσκα έκλεινες τα μάτια δεν ήθελες να βλέπεις έτσουζε στο αλάτι η αλήθεια και πάλευες με φανταστικούς εχθρούς, γοργόνες στοιχειά και τις σειρήνες που σε καλούσαν
γι'αυτές είσαι πάντα εκεί ψάχνοντας το άγνωστο μαγικό φως
"ανεβαίνοντας" σε λοφάκια που μπορείς να τα φτάσεις
Το τραγούδι της θάλασσας- Cancao Do Mar Στίχοι F. de Brito Μουσική: Ferrer Trindade
Βγήκα να χορέψω με τη βάρκα μου έξω, στην άσπλαχνη θάλασσα κι η θάλασσα με βρυχηθμό λέει ότι πήγα να κλέψω το δίχως ταίρι φως των τόσο όμορφων ματιών σου
Έλα, να μάθεις αν έχει δίκιο η θάλασσα Έλα, να δεις την καρδιά μου να χορεύει
Αν χορέψω στη βάρκα μου Δε θα βγω στην άσπλαχνη θάλασσα κι ούτε θα της πώ πού πήγα να τραγουδήσω, να χαμογελάσω, να χορέψω, να ονειρευτώ μαζί σου.
Canção do Mar
Fui bailar no meu batel Além do mar cruel E o mar bramindo Diz que eu fui roubar A luz sem par Do teu olhar tão lindo
Vem saber se o mar terá razão Vem cá ver bailar meu coração
Se eu bailar no meu batel Não vou ao mar cruel E nem lhe digo aonde eu fui cantar Sorrir, bailar, viver, sonhar contigo
Tο πιο υπέροχο απο τα fados του έρωτα.Ενα από τα πιο όμορφα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ.Και που από τις 2 εκτελέσεις, της Amalia Rodriguez και της Dulce Pontes, δεν ξέρεις ποιά να διαλέξεις. (Την μετάφραση των στίχων που είναι ενα πανέμορφο ποιημα την βρήκε τυχαία στο μπλογκ "ερωτας"... γράφει τα παραπάνω ο Γιώργος Σαρρής στο μπλογκ του http://giorgossarris.blogspot.gr/2010/02/dulce-pontes.html )