Κάθομαι και κοιτώ τους ηθοποιούς
να παίζουν τα παραμύθια τους στη σκηνή
Τα φώτα έσβησαν η αυλαία έπεσε
Μαύρη κουρτίνα με κόκκινη γραμμή στη μέση
Όσο κράτησε το χειροκρότημα
Ένα καρδιογράφημα με παγωμένη την καρδιά
Ρανίδα αίματος σε ευθεία γραμμή σε μαύρο καμβά βαμμένη
Τα χρώματα δικά σας δεν τα χαλαλίζετε σε μια ξένη για εσάς
Μπράβο σας τέλειο το έργο το χαρήκατε διασκεδάσατε
Κανένα συναίσθημα για την θεατή παλιάτσο σας
Δεν βάλατε υποτίτλους και δεν είχα καταλάβει
Δεν θα ρωτήσω ξανά το γιατί χρησιμοποιήθηκα
Δεν πειράζει αν δεν ήμουν πρωταγωνίστρια ούτε καν κομπάρσος
Εξάλλου μισώ το ψέμα πώς να το παίξω;
Και είμαι ακόμα ζωντανή παρ’όλες τις μαχαιριές
Δώστε κι άλλες αντέχω κι όσο ζω μαθαίνω
Υ.Γ. (που ωστόσο υπήρχε στο αρχικό μου ποίημα αλλά το είχα σβήσει)
Ίσως κάποτε βρω τον σκηνοθέτη που θα μου δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο!
Πετρούλα Σίνη (Betty Sini), Κερατέα 19/4/12