|
Πίνακας : Δημήτρη Σκουρτέλη |
Την θλίψη και μελαγχολία μου αποτύπωσες
Δεν ζούσα μέσα από το μαύρο με έβγαλες
την άρνησή μου κακία ένιωθες δεν ήξερες
Ω Θεέ Θεέ μου τώρα με ξαναγέννησες
Μικρό παιδί σαν ήμουν έβλεπα
Ακόμα και οι Θεοί ζηλεύουν την ευτυχία…
Τρέμω μην μείνουν αυτές οι στιγμές νοσταλγία
την λάθος κίνηση που θα διώξει την ηρεμία
στο σκάκι που παίζουμε μην χαθεί η βασιλεία
Φοβάμαι τις λέξεις που θα ειπωθούν με κακία
Μήπως ξυπνήσω και έχει διαλυθεί η μαγεία
Μη μου χτυπήσει την πόρτα η προδοσία
Μήπως είναι όλα μία δική μου φαντασία
Σώμα και ψυχή που δεν άγγιξα μια οπτασία
στρίψε το νόμισμα της Αγάπης
μπρος μου μάγκα τα κόκκαλα!
Ω πειρατή της καρδιάς μου
Στην Τρίτη ριξιά τα ζάρια
Το παιχνίδι με τις χάντρες
Κούρσος δεν είναι ο Έρωτας, δεν είναι αρπαγή...
Δεν χωρά ούτε Γνώση, ούτε Λογική....
Ένα περιβόλι είναι με δέντρα μαγικά
που άλλοτε σε φαρμακώνουν κι άλλοτε σε χορταίνουν
κι άλλοτε σε τρελαίνουν...
Μα ένα τέτοιο περιβόλι θέλει πολύ δουλειά και μόχθο...
Και μια πλημμύρα ή παγωνιά ξαφνική το αφανίζουν στη στιγμή...
Σαν ηφαίστειο που ξύπνησε
Οι λέξεις σαν σφυριά που έπεσαν λυσσομανούν απόψε άγριες θύμισες
ένας άλλος άγνωστος φώναζε που δεν θέλω να γνωρίσω
δεν είναι αλήθεια δεν είναι αλήθεια !!!
Αφήνω λες πόρτες ανοικτές και ας ήσουν εσύ μόνο εσύ που σε άφησα να τις ανοιγοκλείνεις ...
ξανά να πληγωθώ δεν θα ζητήσω
Καλύτερα στη μοναξιά να ζήσω
Leonardo Da Vinci Unfinished painting of St. Jerome in the Wilderness, (c. 1480), Vatican.